Σαβ Σαβούρι: Η Ελλάδα διαθέτει σημαντική διαπραγματευτική ισχύ

Σε ραδιοφωνική εκπομπή του δικτύου ABC News φιλοξενείται συνέντευξη του «Βρετανού οικονομολόγου Σαβ Σαβούρι, επικεφαλής εταιρείας hedge funds με έδρα στο Λονδίνο», ο οποίος τονίζει ότι «κανείς δεν μπορεί να εκδιώξει την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Οι ίδιοι οι Έλλληνες θα αποφασίσουν εάν επιθυμούν να παραμείνουν ή όχι».

Υπογραμμίζει ότι «η Ελλάδα διαθέτει σημαντική διαπραγματευτική ισχύ, δεδομένου ότι η έξοδός της από το ευρώ αντίκειται στα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων μερών, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της Γερμανίας και της Γαλλίας». Θεωρεί, εντούτοις, ότι «ορθώς επιβλήθηκαν οι συγκεκριμένες περικοπές δαπανών του προϋπολογισμού στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας στους Έλληνες, καθώς ήταν απαραίτητο να σταλεί το μήνυμα ότι το να δαπανούν πέραν των οικονομικών δυνατοτήτων τους έχει συνέπειες». Θεωρεί, ωστόσο, ότι η αυστηρή πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη θα «μετριαστεί ιδίως μετά την εκλογή του κ. Ολάντ» στη Γαλλία και συμβουλεύει τους Έλληνες «να κάνουν υπομονή».

Σε ερώτηση εάν η Ελλάδα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την οικονομική κρίση, απαντά αναφερόμενος στην περίπτωση της Νέας Υόρκης, ότι «όταν το 1975 χρεοκόπησε, κανείς δεν σκέφτηκε να την εκδιώξει από τη ζώνη του δολαρίου. Εφαρμόστηκαν πολιτικές λιτότητας και ανάπτυξης και επτά χρόνια μετά κατάφερε να αναδειχθεί σε παράδειγμα χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης».

Προσθέτει ότι στην περίπτωση της ευρωζώνης, «η ΕΕ και πιο συγκεκριμένα η Γερμανία και η Γαλλία είναι συνυπεύθυνες με την Ελλάδα», δεδομένου ότι «πίεσαν χώρες όπως την Ελλάδα και την Ιρλανδία να ενταχθούν σε μια νομισματική ένωση χωρίς να πληρούν, σε καμία περίπτωση, τα οικονομικά κριτήρια. Επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση με οδυνηρές συνέπειες». Εξάλλου, όπως σημειώνει, «φυσικό και αναμενόμενο ήταν να ξοδεύουν και να δανείζονται, εφόσον ήταν τόσο χαμηλά τα επιτόκια. Ποιος δε θα έκανε το ίδιο;».

Ταυτόχρονα, προσθέτει ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη «μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ακόμα και σε στρατιωτικό πραξικόπημα, εάν επικρατήσουν συνθήκες υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, σημαντικής επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, κυριαρχίας της μαύρης αγοράς, μεταναστευτικού κύματος των νέων ανθρώπων προς την Ευρώπη και την Αυστραλία και γενικής κατάρρευσης του κοινωνικού ιστού».