Οι Ουκρανοί υποχωρούν στους βομβαρδισμούς και αποδεκατίζουν τους Ρώσους όταν εμφανίζεται το πεζικό τους

Η έξυπνη τακτική των Ουκρανών εξουθενώνει τον Πούτιν και δεν του επιτρέπει να ισχυριστεί ότι έχει πετύχει νίκη αν και ο πόλεμος που ξεκίνησε στην Ουκρανία, ξεπέρασε τις 100 μέρες σε διάρκεια.

Το τίμημα που πληρώνει ο Πούτιν σε ανθρώπινες ζωές στρατιωτών του είναι μεγάλο, αλλά φαίνεται ότι δεν τον ενδιαφέρει. Όπως δεν τον ενδιαφέρει να χτυπά πλέον ξεδιάντροπα αθώους πολίτες σε Εμπορικά Κέντρα στην Ουκρανία.

Τι κάνουν οι Ουκρανοί; Υποχωρούν όταν οι Ρώσοι βομβαρδίζουν τις πόλεις. Τότε οι Ρώσοι σταματούν να βομβαρδίζουν και στέλνουν το πεζικό τους. Αμέσως όμως οι Ουκρανοί τους χτυπούν και τους αναγκάζουν σε υποχώρηση με πολλά θύματα. Έτσι εξηγείται και η δήλωση Ζελένσκι ότι "θα πάρουμε πίσω όλες τις περιοχές που έχουμε χάσει".

Τα ρωσικά στρατεύματα έχασαν τη μάχη για το Κίεβο μέσα στον πρώτο μήνα της σύγκρουσης. Παράλληλα εγκατέλειψαν την ιδέα να καταλάβουν και την Οδησσό, δηλαδή όλα τα παράλια της Ουκρανίας. Αγωνίζονται να κάνουν οποιαδήποτε πρόοδο στην ανατολική Ουκρανία, αλλά υφίστανται συνεχώς καταστροφικές απώλειες.

Οι νεκροί Ρώσοι στρατιώτες ξεπερνούν τις 30.000, οι τραυματίες είναι πολλαπλάσιοι, ενώ μεγάλες είναι οι απώλειες στρατιωτικού υλικού.

Ο στρατός της Ουκρανίας, αντίθετα, έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί προσφέρθηκαν εθελοντικά να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Χάρη στον οκταετή πόλεμο στο Ντονμπάς, δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες έχουν εμπειρία μάχης και πολλοί έχουν επωφεληθεί από την εκπαίδευση των ΗΠΑ και της Βρετανίας, ενώ αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποτελεσματικός ο εξοπλισμός που παραλαμβάνουν.

Το ερώτημα τώρα είναι αν η εθνική ταπείνωση που αντιμετωπίζει η Ρωσία μοιάζει περισσότερο με τον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1905, που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της τσαρικής εποχής ή με την αποτυχημένη προσπάθεια του Ιωσήφ Στάλιν να καταλάβει τη Φινλανδία στον χειμερινό πόλεμο του 1939-1940.