Για την κακοποίηση που υπέστη εκείνη και η μητέρα της από τον πατέρα της μίλησε η γνωστή δημοσιογράφος του BBC, Βικτόρια Ντέρμπισάιρ, η οποία αφηγήθηκε ζοφερά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, όπως για μια στιγμή που ο πατέρας της έριξε πάνω της μια κατσαρόλα με ζεστή σούπα, αλλά και το πώς έσπασε τα πλευρά της μητέρας της.
Μιλώντας στην στην εφημερίδα The Independent, σε μια συνέντευξη στα πλαίσια της καμπάνιας της εφημερίδας Brick by Brick, όπου ευαισθητοποιεί για την ενδοοικογενειακή βία, η Ντέρμπισαϊρ θυμάται πως, σε όλη της την παιδική ηλικία «η ενδοοικογενειακή βία ήταν πάντα εκεί».
Σημείωσε πως, αν και η βία δεν ήταν συνεχής, ήταν ένα τακτικό μέρος της ζωής τους. «Ήταν τόσο, τόσο κανονικοποιημένη. Δεν θέλω να το υποβαθμίσω», λέει. «Ήταν απλώς ένα χαρακτηριστικό μας όταν μεγαλώναμε - εγώ, ο αδελφός μου, η αδελφή μου και η μητέρα μου».
Η έμπειρη τηλεπαρουσιάστρια μίλησε με πρωτοφανείς λεπτομέρειες για την εμπειρία της για να υποστηρίξει την εκστρατεία Brick by Brick του Independent, σε συνεργασία με το Refuge, η οποία στοχεύει να συγκεντρώσει 300.000 λίρες για την κατασκευή ενός ασφαλούς σπιτιού για επιζώντες που διαφεύγουν από την ενδοοικογενειακή κακοποίηση.
«Ακόμα και ένας βραστήρας θα μπορούσε να εκνευρίσει τον πατέρα μου»
Αν και ο πατέρας της, ο οποίος πέθανε το 2020, αρνήθηκε ότι χτυπούσε τα παιδιά του, η Ντέρμπισαϊρ μιλά για μια παιδική ηλικία γεμάτη φόβο. «Ακούγαμε το κλειδί του πατέρα μου στην πίσω πόρτα και όπου κι αν βρισκόμασταν στο σπίτι, τρέχαμε στα υπνοδωμάτια μας και κλείναμε την πόρτα. Απλά δεν θέλαμε να είμαστε κοντά του». Περιέγραψε πώς η οικογένεια ζούσε με ένα μόνιμο άγχος να μην θυμώσει ο πατέρας τους.
Η Ντέρμπισαϊρ αποκάλυψε ότι η κακοποίηση δεν περιοριζόταν στη σωματική βία και ότι κάτι τόσο καθημερινό όσο ένας βραστήρας που έβραζε μπορούσε να πυροδοτήσει την οργή του πατέρα της. «Αν ερχόταν σπίτι και κάποιος δεν του έφτιαχνε ένα φλιτζάνι τσάι, θα θύμωνε. Θα φώναζε ότι ο βραστήρας έβραζε, οπότε θα έπρεπε να έρθει κάποιος στην κουζίνα να τον κλείσει, γιατί δεν θα τον έκλεινε μόνος του».
Η Ντέρμπισαϊρ θυμήθηκε πώς προσπαθούσε να μην ανατριχιάσει όταν ο πατέρας της την χτυπούσε. «Ήταν ο τρόπος μου να του δείξω ότι δεν μπορούσα να εκνευριστώ», είπε. Μια τέτοια περίπτωση ήταν όταν ο πατέρας της έριξε πάνω της καυτή σούπα. «Απλώς τον κοίταζα με περιφρόνηση στα μάτια μου - και μπορούσε να το δει. Δεν είπα τίποτα, δεν φώναξα. Απλά σηκώθηκα, πήγα στο νεροχύτη και την ξέπλυνα (τη σούπα). Ήταν ο τρόπος μου να προσπαθήσω να δείξω ότι δεν με επηρέαζε».
Παρά την τακτική κακοποίηση, δεν υπήρχε κάποιος προφανής καταλύτης για τη βία και οι κρίσεις βίας του πατέρα της ήταν τόσο ανεξήγητες όσο και απρόβλεπτες.
«Δεν έπινε ή κάτι τέτοιο. Δεν χρειαζόταν ποτέ μια δικαιολογία ή μια εξήγηση», είπε η ίδια. «Ήταν σαν να κάναμε πάντα κάτι λάθος και χρειαζόταν να μας χτυπήσει».
Η Ντέρμπισαϊρ ανακάλυψε αργότερα ότι ο πατέρας της είχε αντιμετωπιστεί βίαια από τον ίδιο του τον πατέρα, αλλά επανέλαβε ότι τίποτα δεν δικαιολογεί ποτέ την καταχρηστική συμπεριφορά. «Δεν το δικαιολογεί, δεν το εξηγεί. Πρέπει να σπάσεις τον κύκλο, έτσι δεν είναι;»
«Ο μπαμπάς έσπασε ένα από τα πλευρά της μαμάς. Το σημείωμα του γιατρού έγραφε: Προβλήματα με τον σύζυγο».
Μια από τις πιο σκληρές στιγμές που αφηγήθηκε η Ντέρμπισαϊρ είναι όταν ο πατέρας της έβαλε τα χέρια του γύρω από το λαιμό της μπροστά στην καλύτερή της φίλη. «Με έβαλε στην πόρτα της αποθήκης, με τα χέρια του γύρω από το λαιμό μου. Η καλύτερή μου φίλη ήταν εκεί και του φώναζε να φύγει από πάνω μου», αποκάλυψε.
Παρά τη φρικτή κακοποίηση που αντιμετώπισαν, η Ντέρμπισαϊρ τόνισε ότι η άνευ όρων αγάπη της μητέρας της και ο δεσμός μεταξύ των αδελφών της τους επέτρεψε να επιβιώσουν και να διατηρήσουν μια στοιχειώδη κανονικότητα.
«Δόξα τω Θεώ για τη μαμά. Παρά την εμπειρία μας, είμαστε αρκετά φυσιολογικοί άνθρωποι. Και αυτό οφείλεται σε εκείνη», δήλωσε. «Χρησιμοποιούσαμε επίσης πολύ μαύρο χιούμορ- ήταν ένας από τους τρόπους με τους οποίους το αντιμετωπίζαμε».
Η Ντέρμπισαϊρ αναφέρθηκε επίσης στο πώς η ενδοοικογενειακή κακοποίηση τη δεκαετία του 1970 και του '80 δεν αντιμετωπιζόταν με τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζεται σήμερα. «Τότε δεν το λέγαμε ενδοοικογενειακή κακοποίηση», είπε.
«Δεν υπήρχε αυτή η φράση που γνώριζα. Η μαμά δεν θα πήγαινε ποτέ στην αστυνομία. Πήγε στον παθολόγο αφού ο μπαμπάς της επιτέθηκε, σπάζοντας ένα από τα πλευρά της. Το σημείωμα του γιατρού έγραφε απλώς: Προβλήματα με τον σύζυγο», λέει η τηλεπαρουσιάστρια.
Η Ντέρμπισαϊρ ελπίζει ότι η αφήγηση της ιστορίας της θα ευαισθητοποιήσει και θα προκαλέσει αλλαγές, βοηθώντας τους επιζώντες να νιώσουν πιο «ορατοί».
Το μεγαλύτερο έγκλημα του Σαμαρά δεν ήταν ότι έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993 και έφερε το ΠΑΣΟΚ για μια οκταετία. Το μεγαλύτερο έγκλημα του ήταν η καταγγελία των μνημονίων από τα Ζάππεια.
Δηλητηρίασε έναν ολόκληρο λαό βαφτίζοντας ασθένεια ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. (Όλες οι άλλες χώρες χάρις στα μνημόνια βγήκαν από την κρίση σε χρόνους ρεκόρ).
