Οι γυναίκες που παίρνουν φάρμακα κατά την θεραπεία γονιμότητας για τη διέγερση των ωοθηκών ώστε να παράγουν επιπλέον ωάρια, ίσως διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης οριακών ωοθηκικών όγκων, σύμφωνα με ολλανδική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Human Reproduction.
Η 15ετής μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) έχουν διπλάσιο κίνδυνο εκδήλωσης ωοθηκικών κακοηθειών (δηλαδή είτε καρκίνος είτε οριακοί όγκοι), όπως επίσης και οι υπογόνιμες γυναίκες που δεν υποβάλλονται σε θεραπεία γονιμότητας.
Ο κίνδυνος αφορά τους οριακούς όγκους, που έχουν μη φυσιολογικά κύτταρα τα οποία μετατρέπονται σε καρκινικά, αν και δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Ο κίνδυνος διηθητικού καρκίνου των ωοθηκών ήταν ελαφρώς υψηλότερος για την ομάδα που υποβλήθηκε σε IVF, αν και στατιστικά η διαφορά δεν ήταν σημαντική.
Η ερευνήτρια Φλόρα βαν Λουβεν από το Ολλανδικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο στο Άμστερνταμ εξηγεί ότι τα αποτελέσματα της μελέτης είναι σημαντικά διότι για πρώτη φορά έγινε σύγκριση με ομάδα υπογόνιμων γυναικών που δεν υποβλήθηκαν σε IVF. Είναι γνωστό ότι η δυσκολία σύλληψης ή ατεκνία είναι ήδη τεκμηριωμένοι παράγοντες κινδύνου για ωοθηκικούς όγκους.
Στην ολλανδική μελέτη συμπεριλήφθηκαν 25.000 γυναίκες, εκ των οποίων οι 19.000 είχαν υποβληθεί σε IVF. Σ’ αυτή την ομάδα εντοπίστηκαν 61 ωοθηκικές νεοπλασίες, εκ των οποίων οι 31 ήταν οριακοί όγκοι και οι 30 διηθητικοί καρκίνοι. Η αναλογία των οριακών κακοηθειών ήταν ασυνήθιστα υψηλή.
Ο Ρίτσαρντ Κεννεντι, γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εταιρειών Γονιμότητας, σημειώνει ότι άλλες μελέτες στο πρόσφατο παρελθόν που είχαν ερευνήσει την ωοθηκική διέγερση και τον κίνδυνο καρκίνου, ήταν καθησυχαστικές.
«Η Ομοσπονδία εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι είναι μικροί αλλά η διαρκής παρακολούθηση των συγκεκριμένων γυναικών θα πρέπει να συνεχιστεί, και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα να συνεχίσουν να καταγράφονται και να αξιολογούνται σε βάθος», τονίζει ο κ.Κεννεντι.
Ο Πήτερ Μπράουντ από το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, που δεν συμμετείχε στην ολλανδική μελέτη σχολιάζει ότι «οι πιθανοί κίνδυνοι πρέπει πάντα να συνυπολογίζονται και να εξισορροπούνται με την σημασία που έχει για το ζευγάρι η απόκτηση ενός παιδιού».
Το μεγαλύτερο έγκλημα του Σαμαρά δεν ήταν ότι έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993 και έφερε το ΠΑΣΟΚ για μια οκταετία. Το μεγαλύτερο έγκλημα του ήταν η καταγγελία των μνημονίων από τα Ζάππεια.
Δηλητηρίασε έναν ολόκληρο λαό βαφτίζοντας ασθένεια ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. (Όλες οι άλλες χώρες χάρις στα μνημόνια βγήκαν από την κρίση σε χρόνους ρεκόρ).
