Λύθηκε το μυστήριο των γκρίζων μαλλιών λόγω άγχους - Πώς προκαλείται το φαινόμενο

Τον λόγο που τα μαλλιά γκριζάρουν λόγω άγχους και στρες ανακάλυψαν επιστήμονες του Harvard.

Η σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature και τα αποτελέσματά της παρέχουν νέα χρήσιμα στοιχεία για το πώς το στρες επηρεάζει το σώμα.

«Όλοι έχουν κάποια εμπειρία να πουν για το πώς το στρες επηρεάζει το σώμα τους, ειδικά στο δέρμα και τα μαλλιά-τους μόνους ιστούς που μπορούμε να δούμε από έξω» είπε η Για-Τσιέχ Χσου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Βλαστοκυτταρικής και Αναγεννητικής Βιολογίας στο Harvard και senior author της έρευνας.

«Θελήσαμε να κατανοήσουμε εάν αυτή η σύνδεση είναι αληθής και, εάν ναι, πώς το στρες προκαλεί αλλαγές σε διάφορους ιστούς. Ο χρωματισμός των μαλλιών είναι ένα τόσο προσβάσιμο σύστημα για να αρχίσουμε- και εξάλλου ήμασταν πραγματικά περίεργοι να δούμε εάν το στρες όντως προκαλεί γκριζάρισμα των μαλλιών».

Επειδή το στρες επηρεάζει όλο το σώμα, οι ερευνητές πρώτα χρειάστηκε να βρουν ποια συστήματα εμπλέκονται. Η ομάδα υπέθεσε αρχικά ότι το άγχος προκαλεί αντίδραση/ επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα κύτταρα που προκαλούν χρωματισμό.

Ωστόσο, όταν σε ποντίκια που δεν είχαν κύτταρα ανοσοποιητικού τα μαλλιά γκρίζαραν και πάλι, οι ερευνητές στράφηκαν στην κορτιζόλη, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια στράφηκαν στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα, που είναι υπεύθυνο για τη «fight-or-flight» (πάλη ή φυγή) αντίδραση του σώματος.

Τα συμπαθητικά νεύρα φτάνουν σε κάθε θύλακα τρίχας στο δέρμα. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, το στρες κάνει αυτά τα νεύρα να απελευθερώνουν τη χημική ουσία νορεπινεφρίνη, που λαμβάνεται από τα κοντινά βλαστοκύτταρα που επηρεάζουν τον χρωματισμό.

Στον θύλακα της τρίχας, συγκεκριμένα βλαστοκύτταρα λειτουργούν ως δεξαμενές κυττάρων που προκαλούν χρωματισμό. Όταν η τρίχα αναγεννάται, κάποια από τα βλαστοκύτταρα μετατρέπονται σε κύτταρα που τη χρωματίζουν.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως η νορεπινεφρίνη από τα συμπαθητικά νεύρα κάνει τα βλαστοκύτταρα να ενεργοποιηθούν υπερβολικά. Τα βλαστοκύτταρα μετατρέποντα όλα σε κύτταρα χρωματισμού, εξαντλώντας πρόωρα τη δεξαμενή.

«Όταν αρχίσαμε να το μελετούμε αυτό, περίμενα ότι το στρες θα ήταν κακό για το σώμα- αλλά η επιβλαβής επίδραση του στρες που ανακαλύψαμε ήταν πέρα από ό,τι είχα φανταστεί» είπε η Χσου. «Μετά από μόλις μερικές ημέρες, όλα τα βλαστοκύτταρα που σχετίζονταν με τον χρωματισμό είχαν χαθεί. Όταν χαθούν, δεν μπορείς να αναγεννήσεις άλλο χρωστικές ουσίες. Η ζημιά είναι μόνιμη».

Η έρευνα αυτή μπορεί να βοηθήσει να πέσει φως στις ευρύτερες επιπτώσεις του στρες σε διάφορα όργανα και ιστούς, ανοίγοντας τον δρόμο για νέες μελέτες σχετικά με την αντιμετώπισή τους.