Νοέμβριος του 1930, λίγα χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή και στην Χίο οργανώνουν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα μετάξύ Ελλήνων και Τούρκων! Ο αγώνας αυτός κινητοποίησε και τις δυο πλευρές με αποτέλεσμα το νησί να σημαιοστολιστεί και μέσα σε γενική χαρά να ξεκινήσει κι όλας!
Μια καταρρακτώδης βροχή τον διέκοψε οριστικά και μάλιστα μόλις στο 3 λεπτό. Μόνο που 84 χρόνια μετά Έλληνες και Τούρκοι αποφάσισαν να τον... συνεχίσουν! Όπως γράφει η εφημερίδα "Καθημερινή", η ιδέα να συνεχιστεί ο αγώνας ηχούσε εξωπραγματική, καθώς η ομάδα «Λαίλαπα» δεν υπήρχε πια.
Φαίνεται, όμως, ότι στους Χιώτες υπάρχει περίσσευμα ρομαντισμού: το 2009 μια ομάδα, κυρίως νέων ανθρώπων, συστήνει εκ νέου την ομάδα, ενώ το 2013 ο κ. Μιχάλης Κωττάκης, Χιώτης στην καταγωγή που ζει στο Λονδίνο, «αγκαλιάζει» το παράτολμο εγχείρημα, μετακομίζει μάλιστα στην Ελλάδα και αναλαμβάνει τον ρόλο του προπονητή και συντονιστή του εγχειρήματος.
Γράφει η "Καθημερινή" : "Στην πρώτη προσέγγιση οι Τούρκοι πετούν τη... σκούφια τους και δηλώνουν έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα από εκεί που σταμάτησε. «Η ιστορία του αγώνα, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, με άγγιξε εξ αρχής πολύ», ομολόγησε συγκινημένος ο κ. Κωττάκης, κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο ξενοδοχείο «Χανδρής» στη Χίο.
Παράγοντες και παίκτες της τουρκικής ομάδας, αλλά και πολλοί Τούρκοι δημοσιογράφοι, ανταποκρινόμενοι και πάλι στην ελληνική πρόσκληση, είχαν φτάσει στο νησί για να οριστικοποιήσουν τις λεπτομέρειες για τον αγώνα, τον οποίο θα ακολουθήσει ελληνοτουρκική συναυλία, δείπνο και ξεναγήσεις. Οσοι, λοιπόν, είναι πεπεισμένοι ότι «ποτέ δεν είναι αργά» για να τακτοποιούμε παλιές εκκρεμότητες, μπορούν να μεταβούν στη Χίο, στις 10 Μαΐου 2014, οπότε ο χρόνος θα... «ξεπαγώσει».
Θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τον αγώνα πλάι σε περίπου 2.000 Τούρκους φιλάθλους. Ακριβώς 87 λεπτά, 84 χρόνια μετά".
Σε μια τόσο δύσκολη εποχή οι άνθρωποι μπορούν και επικοινωνούν. Το μήνυμα αυτού του αγώνα είναι πολύ μεγάλο ξέρετε...
Η Ευρώπη να στήσει το δικό της Twitter
Είναι αλήθεια πως η Ευρώπη ασχολήθηκε με την ευημερία της και άφησε σε τρίτους τις τύχες της.
Άφησε στις ΗΠΑ την στρατιωτική ισχύ και την παντοδυναμία των social media, στην Ρωσία την ενέργεια, στην Κίνα τις πρώτες ύλες ακόμη και την τεχνογνωσία για τα πάντα.
Ακόμα και τον πρωτογενή τομέα τον εγκατέλειψε θεωρώντας πιο συμφέρον να αγοράζει αγροτικά προϊόντα από τρίτες χώρες από το να τα παράγει.
