Επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη στην Αθήνα το σπρέι είχε νικηθεί. Συνεργεία του Δήμου κυκλοφορούσαν τη νύχτα και έσβηναν κάθε μουτζούρα που εντόπιζαν. Αυτό λειτουργούσε αποτρεπτικά και αποθάρρυνε τους - πώς να τους πούμε; - δράστες.
Η ίδια λογική ισχύει και στο μετρό. Αν και βαγόνια του μετρό είχαν αρκετές φορές καλυφθεί με γκράφιτι και συνθήματα, ο κανονισμός του μετρό δεν επιτρέπει την κυκλοφορία βαμμένου συρμού και αυτοί καθαρίζονται σχολαστικά πριν κυκλοφορήσουν.
Το γεγονός λοιπόν ότι οι γκραφιτάδες δεν είδαν ποτέ τα «έργα» τους πάνω στους συρμούς λειτούργησε με τον χρόνο αποτρεπτικά.
Το μετρό της Αθήνας είναι ίσως το καθαρότερο στην Ευρώπη. Το δίκτυό του είναι μικρότερο από άλλες πόλεις, μετράει πολύ λιγότερα χρόνια ζωής και πάντως έχει καταφέρει να διατηρήσει τις εγκαταστάσεις του σχεδόν άφθαρτες.
Η φύση των σταθμών αποτρέπει επίσης τους βανδαλισμούς. Ωστόσο, οι «απροσπέλαστες» σήραγγες μετρό και οι σταθμοί έχουν γίνει αρκετές φορές στόχος επιθέσεων (ακυρωτικά μηχανήματα, ελεγκτές), αλλά και καμβάς για «καλλιτεχνικές» επεμβάσεις από γκραφιτάδες,
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
