Τα πολιτικά κόμματα της Βουλής χρηματοδοτούνται αδρά από τον κρατικό προϋπολογισμό μόνο για έναν λόγο: Για να αναπτύξουν πολιτική δράση. Ποιά μπορεί να είναι αυτή; Εκδόσεις βιβλίων, διημερίδες με φημισμένους της σκέψης, συνέδρια για την ανάλυση των πολιτικών εξελίξεων, διαρκής επικοινωνία με τους πολίτες, προσκλήσεις μεγάλων πολιτικών να μιλήσουν σε μέλη του κόμματος κ.ο.κ.
Δημοσιεύσαμε τον ισολογισμό του ΠΑΣΟΚ για το 2011. Τι προκύπτει; Το 90% των χρημάτων διατίθεται για μισθούς εκατοντάδων υπαλλήλων που προφανώς δεν χρειάζονται και για να ταξιδεύει ο πρόεδρος του κόμματος... Πληρώνονται επίσης τηλέφωνα, νοίκια, ρεύμα κ.α. Για την πολιτική; Ούτε ένα ευρώ. Εκτός αν θεωρηθεί πολιτική ένα συνέδριο που στοίχισε 1,35 εκατ. ευρώ για να μιλήσει ο αρχηγός!
Τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για το ΠΑΣΟΚ. Όλα τα κόμματα με τα χρήματα των φορολογουμένων, βόλεψαν εκατοντάδες δικούς τους σε θέσεις εργασίας, ενώ καλύπτονται και όλα τα έξοδα του αρχηγού που δεν χρειάζεται να έχει χρήματα επάνω του. Πρόκειται για κατάπτωση που δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αυτό το σκάνδαλο να δίδονται με απόλυτη αδιαφάνεια δεκάδες εκατομμύρια, όχι στα κόμματα αλλά στους αρχηγούς τους και στους ημετέρους τους είναι μια διαχρονική ντροπή.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
