Σε μια άτυπη δημοσκόπηση που διενήργησε η ιστοσελίδα του "Βήματος" στο ερώτημα αν συμφωνούν οι αναγνώστες του με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά δημοσίων προσώπων το 43% περίπου απαντά "ναι"! Δηλαδή ο ένας στους δυο.Πολλοί αναλυτές προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Ο κ. Πρετεντέρης στα "Νέα" βλέπει ακροαριστερούς και ακροδεξιούς πίσω από την οργάνωσή τους (που παρασύρουν και ανύποπτους). Ο κ. Ξυδάκης στην "Καθημερινή" το κάνει λίγο χειρότερο. Αναρωτιέται αν οι εξοργισμένοι πολίτες έχουν αντιληφθεί τις δικές τους ευθύνες, αφού "αυτοί επέλεγαν αυτούς τους πολιτικούς".
Και οι δυο αστοχούν εντυπωσιακά. Κατ΄αρχήν δεν είναι δυνατόν το θύμα (ο πολίτης) και ο θύτης (ο πολιτικός) να έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Κατ΄ εμέ το θύμα δεν έχει καμία ευθύνη και η εξήγηση είναι απλή. Το πολιτικό σύστημα κατήργησε με έναν απόλυτο τρόπο την λυδία λίθο της δημοκρατίας που είναι το εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Από τα 10 εκατ. των Ελλήνων το εκλέγειν αποφασιζόταν στα κομματικά επιτελεία.
Κανένας Έλληνας δεν μπορούσε να εκθέσει σοβαρή υποψηφιότητα για βουλευτής. Όλοι οι υποψήφιοι ΟΡΙΖΟΝΤΑΝ από το κάθε κόμμα. Για δε το εκλέγεσθαι, πάλι τα κόμματα αποφάσιζαν ποιός θα εκλεγεί ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΣ τα κοπάδια των κομματικών ψήφων να βάλουν σταυρό στους εκλεκτούς (συνήθως του προέδρου).
Με ένα στημένο πολιτικό σύστημα 5 κομμάτων χρηματοδοτούμενων μάλιστα αδρά με κρατικό χρήμα που εκλέγει τους ίδιους και τους ίδιους επί χρόνια αποκλείοντας κάθε άλλον (ουσιαστικά περιθωριοποίησαν όλη την πνευματική ελίτ της χώρας που κατάντησε να είναι μόνο θεατής) ολόκληρη η κοινωνία ΑΦΟΠΛΙΣΤΗΚΕ.
Φυσικά το πολιτικό σύστημα αφού αφόπλισε έναν ολόκληρο λαό, μέσα από το ρουσφέτι, τις προσλήψεις στο δημόσιο, την διανομή έργων, την γενική ατιμωρησία ήταν εύκολο να φυλακίσουν έναν ολόκληρο λαό στο πολιτικό τους σύστημα. Αυτή την πραγματικότητα την βιώνουν τώρα οι πολίτες. Και ψάχνουν τρόπους να καταψηφίσουν το πολιτικό σύστημα και δεν μπορούν Είναι παγιδευμένοι δηλαδή. Προσπαθούν να αυτοοργανωθούν εναντίον του πολιτικού συστήματος και τι βλέπουν;
Πάλι δεν μπορούν. Και τι τους έχει απομείνει; Μόνο η οργή. Γιαούρτια, καφέδες, μούτζες.
Εκτός αν ο κ. Πρετεντέρης και ο κ. Ξυδάκης -δυο αρθρογράφοι με εντελώς διαφορετική ευαισθησία στην γραφή- έχουν να προτείνουν άλλους τρόπους να αντιμετωπιστεί το φαύλο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
