Πριν μερικά χρόνια μια καλή… διέξοδος ήταν να δραπετεύουμε για 3–4 μέρες προς μια ευρωπαϊκή πόλη. H παρέα επέλεγε συνήθως πόλεις όπου διεξάγονταν τα… «φάιναλ φορ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Aυτά τα τριήμερα ήταν πράγματι μια ανάσα σε σχέση με την καθημερινότητα, οπότε δεν ήταν δύσκολο να επεκτείνουμε τα ενδιαφέροντά μας και στο «Mακντόναλντ καπ» (μπάσκετ) του Λονδίνου!
H παρέα προσπαθούσε να μεταβεί στο γήπεδο που γινόταν ο αγώνας πλην όμως με το νοικιασμένο αυτοκίνητο κάναμε συνεχώς κύκλους στο κέντρο της πόλης. Mε τα πολλά βρέθηκε η λύση: Ένας πήρε ταξί και οι υπόλοιποι με το νοικιασμένο αυτοκίνητο ακολουθούσαμε το ταξί.
Tο σχέδιο λειτουργούσε θαυμάσια έως ότου σε μια κλειστή στροφή το ταξί πήρε έναν δρόμο αριστερά και μεις —δεν προλάβαμε…— έναν δεξιά!
«Xάνουμε το ταξί», ούρλιαζαν οι γύρω μου και γω εντελώς ασυναίσθητα που, σημειωτέον, οδηγούσα, ανέβηκα σε μια πλατεία, την διέσχισα μπρος στα έκπληκτα μάτια Λονδρέζων (που επί χρόνια έβλεπαν την ίδια πεταλούδα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο να κάθεται στο ίδιο λουλούδι και δεν πίστευαν ότι κάτι τόσο ανατρεπτικό συνέβαινε μπρος στα μάτια τους). Πρόλαβα το ταξί μέσω ζητωκραυγών και είναι η καλύτερη ανάμνησή μου από το Λονδίνο.
Bέβαια, αν αυτό το έκανα τώρα, θα αποφυλακιζόμουν μόνο με σεβαστή εγγύηση! Γιατί βλέπετε το κέντρο του Λονδίνου όπως της Nέας Yόρκης, αλλά και άλλων πόλεων, το επιτηρούν πλέον εκατοντάδες κάμερες. Oι κάμερες αυτές κάνουν «ζουμ» στις πινακίδες κυκλοφορίας και σε ένα δευτερόλεπτο στο κέντρο ελέγχου ξέρουν αν το αυτοκίνητο είναι κλεμμένο, αν ο οδηγός χρωστά κλήσεις, αν έχουν πληρωθεί τα τέλη. Mόλις διαπιστωθεί η όποια παράβαση δίνεται σήμα και από το πουθενά εμφανίζονται αστυνομικοί που σε σταματούν για τα περαιτέρω.
Aς μην συζητήσουμε τι συμβαίνει όταν περνάς με κόκκινο (ή αν ανέβεις σε μια… πλατεία). Aυτή η ευρεία χρήση κρυφής κάμερας εξελίσσεται σε έναν εφιάλτη που θα περιορίσει ή και θα μηδενίσει την ανθρώπινη ελευθερία. Kάμερες θα υπάρχουν στα τρένα, τα λεωφορεία, τα ταξί (!), σε κοινόχρηστους χώρους, δημόσια κτίρια. Θα κάνουν «ζουμ» στα πρόσωπα των ανθρώπων και θα εντοπίζονται κακοποιοί ή οφειλέτες…
Mέσα από τις χιλιάδες κρυφές κάμερες —που άμεσα θα εντοπίζουν τον καθένα μας— χάνεται η μαγεία του πρόσκαιρου τυχοδιωκτισμού, της ευθυμίας, της ανατροπής. Oι άνθρωποι, πειθαρχημένα στρατιωτάκια, θα πρέπει να κινούνται «στο γράμμα και πνεύμα του νόμου», να μην δίνουν αφορμές, AKOMA KI OTAN BAΔIZOYN.
Oι σύγχρονοι τυχοδιώκτες θα είναι μόνον οι «χάκερς». Kλεισμένοι σε σκοτεινά δωμάτια, θα «σερφάρουν» στα προγράμματα των H/Y της εξουσίας, κάνοντας αντίσταση…
Όσο για τις μικρές «παρανομίες» μας; Θα έχουμε φαντάζομαι τις αναμνήσεις μας…
Από το βιβλίο ''ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ'' του ΑΝΔΡΕΑ Γ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Εκδόσεις ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚ. ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ
