Στα τελευταία 200 χρόνια το πνεύμα κυριάρχησε και καθοδηγούσε τον άνθρωπο. Ποίηση, λογοτεχνία, φιλοσοφία ήταν στην πρώτη γραμμή και έδιναν ένα ισχυρό νόημα στους νέους, στους ενήλικες σχεδόν σε όλους. Τίποτε δεν άξιζε αν δεν είχε ως βάση τις ανθρώπινες αρετές και αναζητήσεις.
Όλα αυτά μέχρι την δεκαετία του 70. Τότε έχουμε μια στροφή στην απληστία του χρήματος. Έρχεται από κοντά και το περίφημο Life Style. Το πνεύμα υποχωρεί σημασία έχει η εικόνα σου (αργότερα και στα socia media) και κυρίως το χρήμα.
Τώρα περνάμε σε μια επόμενη φοβερή παρακμή. Οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι του σύγχρονου πνεύματος αποδομούν τους σπουδαίους της σκέψης και οτιδήποτε καθοδηγούσε την ανθρώπινη κοινωνία.
Είναι ακαδημαϊκοί αυτοί που προειδοποιούν τους φοιτητές τους ότι η «Βίβλος», σεξουαλική βία. Ότι ο «'Ολιβερ Τουίστ» αφορά κακοποίηση ανηλίκου. Το «1984» του Οργουελ, ένα απίστευτο μελλοντολογικό πόνημα, που τα είχε προβλέψει όλ’ αυτά, κατηγορείται για βία κατά των ζώων και πρόκληση για αυτοκτονία.
Σε άλλο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές των γαλλικών καλούνται να μη διαβάζουν «Charlie Hebdo». Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, από την αγγλοσαξονική παιδεία αποκλείονται ή αντιμετωπίζονται με προϋποθέσεις, και αιρέσεις, οι εξής: Τζόφρεϊ Τσόσερ, Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Κάρολος Ντίκενς.
Όπως γράφουν οι Τάιμς ακόμα και η Αγκαθα Κρίστι αμφισβητείται. Ποια είναι η εξήγηση για αυτόν τον αδιανόητο σκοταδισμό; Η λογοτεχνία στο παρελθόν υπήρξε η βάση της σκέψης, του προβληματισμού. Πολλά έργα ήταν κοινωνικά ευαγγέλια που περιέγραφαν τις ανθρώπινες αξίες μέσα από το χάος των αδικιών και της βίας. Δίδασκαν.
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος (Καθημερινή) δίδει μια εξήγηση: "Εδώ έχουμε να κάνουμε με προγραμματισμένη λογοκρισία των έργων, βάσει ιδεολογικών προδιαγραφών. Φυλετικών, ταξικών ή άλλων".
(Δεν μας καθοδηγούν πια οι κοινές αξίες αλλά οι ατομικές εμμονές. Επιστρέφουμε στον σκοταδισμό).
