Χιλιάδες υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές δεν πήγαν να ψηφίσουν ούτε τον... εαυτό τους! Έτσι στις τελικές καταμετρήσεις είχαμε δίπλα από ονόματα το ΜΗΔΕΝ.
Γιατί συνέβη αυτό; Διότι ο θηριώδης εκλογικός νόμος απαιτούσε εκατοντάδες υποψήφιους με αποτέλεσμα πολλοί να ενταχθούν σε ψηφοδέλτια με το ζόρι. Γνωρίζοντας δε ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να εκλεγούν, δεν πήγαν καν να ψηφίσουν!
Σκεφθείτε για παράδειγμα ένα συνδυασμό που θα δώσει την μάχη για να πάρει 3% και να εκλέξει έναν, τον αρχηγό. Ο συνδυασμός αυτός πρέπει να έχει 250 ονόματα υποψηφίων. Αφού θα βγει ένας, οι άλλοι γιατί να τρέχουν; Κάποιοι όπως είπα δεν πήγαν καν.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ενώ το 2,5% των Ελλήνων ήταν υποψήφιοι, η προσέλευση στις κάλπες ήταν δραματικά μικρότερη. Στην Αθήνα π.χ. πήγε το 32%. Ήταν λοιπόν το άθλιο εκλογικό σύστημα που έφερε και την μειωμένη προσέλευση αφού πέταξε έξω όλα τα μικρά σχήματα παντού.
Αποδεικνύεται ότι είμαστε τελικά εντελώς ανίκανοι να συμφωνήσουμε σε ένα σωστό και αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα που να είναι αποδεκτό από τον πολίτη, λειτουργικό και δημοκρατικό.
Το νέο εκλογικό σύστημα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι μια φάρσα, γιατί αφορά τελικά τους λίγους. Οι περισσότεροι πολίτες δεν μπορούν να ελπίζουν σε συγκρότηση συνδυασμών ούτε να εκλεγούν οπότε φτάσαμε στην αποχή - ρεκόρ και στους υποψήφιους που δεν πάνε στην κάλπη ούτε για να ψηφίσουν τον εαυτό τους.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
