Πως η πανδημία ξεγύμνωσε τα πάνελ στην ιδιωτική τηλεόραση (Αν καλούσε μόνο άξιους)

Χρειάστηκε μια πανδημία ώστε η κάκιστη ελληνική τηλεόραση να αναγκαστεί να καλεί στις εκπομπές της, σοβαρούς ανθρώπους ειδήμονες, με συγκρότηση, ήθος και γνώσεις.

Για να το κάνει υποχρεώθηκε - προσωρινά φαντάζομαι - να αποβάλλει ασήμαντους, ανόητους, και άχρηστους κομματικούς της πολιτικής που είχαν στασίδια στα ιδιωτικά κανάλια και τους βλέπαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ να αλληλο-λοιδωρούνται και να περιφέρουν την ασημαντότητα τους ενώπιον των τηλεθεατών.

Μέσα από αυτή την αναγκαστική λόγω κορωνοϊού τηλεοπτική προβολή σοβαρών ανθρώπων, είδαμε μια άλλη Ελλάδα που βρίσκεται συνεχώς στο περιθώριο. Ανακαλύψαμε μάλιστα και μια δεύτερη σπουδαία Ελλάδα στο εξωτερικό όπου Έλληνες κατέχουν υψηλότατες θέσεις σε φημισμένα Νοσοκομεία της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Πρόκειται για μια ξεχασμένη Ελλάδα που η μητέρα πατρίδα (με πρώτους τους πολιτικούς) την περιφρονεί αντί να συμπορεύεται μαζί της και να την αξιοποιεί.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι η ιδιωτική τηλεόραση στο μεγαλύτερο ποσοστό της είναι θλιβερή. Ένας από τους βασικούς λόγους της φοβερής κατάντιας της είναι το ποιους καλεί στις ενημερωτικές εκπομπές (πάνελ) που θυμίζω, ξεκινούν από τις 6 το πρωί και τελειώνουν μετά τα μεσάνυχτα.

Μια ομάδα καλεσμένων είναι οι αγράμματοι. Άλλοι οι εμπαθείς. Μια τρίτη οι ψευτο-δημοσιογράφοι που δηλητηριάζουν κάθε συζήτηση υπερασπιζόμενοι προκλητικά και χωρίς ντροπή κόμματα και όχι την αλήθεια.

Σας καλώ να σκεφθείτε, πώς θα ήταν η ενημέρωση των πολιτών αν η ιδιωτική τηλεόραση δεν καλούσε ποτέ κανέναν από αυτά τα επικίνδυνα τελικά δημόσια πρόσωπα αλλά, όπως και με τον κορωνοϊό για κάθε θέμα καλούσε τους άξιους, αυτούς που έχουν να πουν μόνο τα σπουδαία.

Ένα Μέσο Ενημέρωσης είναι ένα λουσάτο κλαμπ με σκληρή πόρτα. Δεν μπορεί να την περνά ο κάθε ένας, μόνο όσοι το αξίζουν. Δυστυχώς στην ιδιωτική τηλεόραση υπάρχει όντως σκληρή πόρτα αλλά κάνει το ανάποδο. Μέσα μπαίνουν οι ασήμαντοι και απέξω οι σημαντικοί. Μετά τον κορωνοϊό σε αυτό θα επιστρέψουμε.