Πλήγμα για την χώρα ο ευτελής δημόσιος διάλογος στην πολιτικη

Υπάρχει σε μια μικρή μειοψηφία πολιτών που καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε χειροπιαστό σε ότι ακούει στον υποτιθέμενο δημόσιο διάλογο. Όλα είναι προσχηματικά και χωρίς κανένα περιεχόμενο.

Πρώτα από όλα οι φράσεις που χρησιμοποιούν. Είναι λέξεις και φράσεις που δεν λένε απολύτως τίποτε. Ο "εκδημοκρατισμός της χώρας", η "ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα", το "κράτος δικαίου" και ένα σωρό σαχλαμάρες αφού κανείς δεν περιγράφει τι ισχύει σήμερα, τι θα αλλάξει, πως, πότε και πως. Θέλετε και την αλήθεια; Ούτε και οι ΄ίδιοι γνωρίζουν τίποτε για όσα εκστομίζουν. Τα λένε για να εμφανίσουν ότι τα εκπροσωπούν.

Μετά είναι τα σχέδια που έχουν για κάθε τι που αφορά την χώρα και τον πολίτη. Άλλη προσβολή της κοινής νοημοσύνης. Ποια σχέδια; Δεν υπάρχει τίποτε απολύτως. Είναι εκθέσεις ιδεών, πάλι με στερεότυπες φράσεις, για τα οποία ουδείς γνωρίζει κάτι, αλλά και να τα γνωρίζει δεν θα εφαρμοστούν ποτέ. Υποκρισία και εδώ,

Στη συνέχεια είναι ο μόνιμος λιθοβολισμός των αντιπάλων. Λιθοβολούν αυτοί που είναι άμεμπτοι, αναμάρτητοι, η προσωποποίηση του ήθους. Όλοι τους είναι ενσαρκώσεις Αγίων Ανθρώπων που από μια ανεξήγητη δυσαρμονία, ότι και να έχουν λιθοβολήσει, έχει αποδειχθεί ότι λένε ψέματα. δολοφονώντας για το τίποτα χαρακτήρες. Αν αυτοί οι άδικοι λιθοβολισμοί ήταν ποινικό αδίκημα, δεν θα είχαμε φυλακές να τους βάλουμε.

Τα ψέματα είναι η κορύφωση αυτού που τα κόμματα έχουν ονομάσει δημόσιο βίο. Είναι δε τόσο αισχρά τα ψεύδη τους ώστε απορεί κανείς; Τα κάνουν αυτά και στις οικογένειες τους; Είναι και στη προσωπική τους ζωή ανήθικοι και άξεστοι; 

Και αυτός ο προεκλογικός αγώνας εξηγεί γιατί η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει. Κανείς δεν θέλει να αλλάξουμε το κράτος που έφερε τα Τέμπη. Κανείς δεν θέλει να φύγει η παρανομία από τα Πανεπιστήμια κάτι που συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Κανείς δεν θέλει αξιολόγηση παντού. Κανείς δεν έχει σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό του αγροτικού τομέα. Ο κατάλογος είναι μακρύς.

Δείτε τώρα και τον επίλογο: Αυτή η θλιβερή αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ασχοληθεί με τα σπουδαία και να εγκαταλείψει το λεκτικό σκουπιδαριό ως μόνη δράση του, έχει πολλαπλές συνέπειες που αγγίζουν και τους πολίτες. Γιατί και οι πολίτες έχουν αποδεχθεί την ευτέλεια και την ασημαντότητα ως καθεστώς και πολλοί έχουν ενταχθεί πια στην λογική του κενού και ψευδούς λόγου. 

Ζούμε σε μια χώρα που κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται από την εκτεταμένη ανηθικότητα στην πολιτική που πληγώνει τα πάντα και τους πάντες και θα έπρεπε να είναι αυτό αρκετό για να διαλέγεις τι θα (κατα)ψηφίσεις. Αλλά το κριτήριο της έλλειψης σχεδίων, του ψεύδους, των άδικων λιθοβολισμών, του κομματικού κράτους και κάθε άλλης παθογένειας δεν υπάρχει πια σε αυτή τη χώρα.

                                           ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ