Διαφημιστές: Η τελευταία μας ελπίδα (αλλά μας ξεγέλασαν κι αυτοί)

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι βαδίζουμε προς ένα νέο Μεσαίωνα. Οι άνθρωποι αποστρέφονται τη γνώση, μαθαίνουν να μην ελπίζουν, δεν πιστεύουν σε ηγέτες και πολιτική, δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από κανέναν.

Κάποιοι εναποθέτουν τις όποιες ελπίδες τους σε κάποιον Θεό, χωρίς να θέλουν να ψάξουν βαθύτερα τα πώς και τα γιατί. Τους αρκεί ότι «αυτομάτως», μέσω κάποιας παρέμβασής Του, όλα θα διορθωθούν κάποια στιγμή — δεν είναι ανάγκη να κάνουμε κάτι τώρα.

Οι άνθρωποι έχουν πάψει να είναι ευτυχισμένοι. Δεν μπορούν να βρουν λόγους για κάτι τέτοιο. Όλα όσα έδιναν παλιά νόημα στην ανθρώπινη ζωή, σήμερα έχουν υπονομευτεί, ακυρωθεί, φαντάζουν ανούσια.
 
Τι έδινε ευτυχία παλιά στον άνθρωπο; Η οικογένεια (που σήμερα έχει αποδομηθεί), ο ελεύθερος χρόνος (που σήμερα δεν υπάρχει), η γνώση (που σήμερα μοιάζει ανέφικτη να κατακτηθεί για τους περισσότερους), οι αρχές (φιλία, αξιοπρέπεια και τόσες άλλες, που σήμερα δεν υπάρχει λόγος να τηρείς).
 
Οι περισσότεροι διάγουν βίον άνευ νοημάτων, ζουν χωρίς στόχους, ζουν το σήμερα, αύριο έχει ο Θεός. Ακόμα και η απώλεια δικών μας ανθρώπων έχει χάσει τη βαθιά μυσταγωγία, εντάσσεται πια στην ψυχρή καθημερινότητα του καθενός. Το πρωί μίτινγκ, το μεσημέρι στην κηδεία, το απόγευμα ψώνια, το βράδυ επαγγελματικό ραντεβού…

Τι είναι αυτό που οδήγησε τον άνθρωπο από την ευαισθησία στον κυνισμό; Από τα νοήματα της ζωής στον ωχαδελφισμό; Όλο και περισσότεροι θεωρούν ότι εδώ μας έχει οδηγήσει ο άκρατος καταναλωτισμός. Παλιά ήταν αρκετό να εξασφαλίσεις τροφή, γνώση, επικοινωνία. Όλα τα άλλα ήταν «πολυτέλεια». Σήμερα, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, για να επιβιώσει, πρέπει να σε κάνει να νιώθεις ότι είναι αναγκαία και τα «άχρηστα» αγαθά. Οι άνθρωποι καταναλώνουν απίστευτα ποσά —ακόμα και με δανεισμούς, που υποθηκεύουν το μέλλον τους— για προϊόντα που δεν τα χρειάζονται πραγματικά. Για υπηρεσίες εντελώς άχρηστες.
 
Και πού στηρίζεται όλη αυτή η βιομηχανία προώθησης του καταναλωτισμού; Στην… ΕΥΤΥΧΙΑ σου. Δείτε στην τηλεόραση τις διαφημίσεις τους. Δανείζεσαι; Αγοράζεις αυτοκίνητο; Πας διακοπές; Καταναλώνεις; Είσαι ευτυχισμένος… Ωραίοι άνθρωποι χαμογελούν, θες να τους μοιάσεις; Μόνο που η φρικτή αλήθεια είναι κάτι εντελώς αντίθετο. Σπαταλάς και σπαταλιέσαι και στο τέλος είσαι δυστυχισμένος. Οι άνθρωποι που καταναλώνουν χαμογελούν μόνο στις διαφημίσεις. Στην πραγματικότητα είναι παρατημένοι και δεν ελπίζουν πια πουθενά. Ίσως γιατί ούτε με το νέο αυτοκίνητό τους βρήκαν την ευτυχία. Τους ξεγέλασαν και οι διαφημιστές (μετά τους πολιτικούς, τους δασκάλους ή τους συγγενείς ή τους φίλους…).

Από το βιβλίο ''ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ'' του ΑΝΔΡΕΑ Γ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις  ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚ. ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ