Και με τα... Fast track;
Αυτό που εντυπωσιάζει στις μέρες της παρακμής που ζούμε, είναι η απόλυτη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να προχωρήσει στα αυτονόητα. Είναι ξεκάθαρο ότι στην Ελλάδα πρέπει να ανοίξουν οι ΔΟΥΛΕΙΕΣ. Τίποτα δεν μετρά περισσότερο από αυτό. Αν οι άνθρωποι αρχίσουν να εργάζονται και πάλι, η ψυχολογία της αγοράς θα αλλάξει, τα έσοδα των Ταμείων θα αυξηθούν, η κατανάλωση επίσης. Το κράτος θα εισπράττει περισσότερους φόρους.
Πως μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Με το να ξεκινήσουν αμέσως 6.000 μικρά και μεγάλα ιδιωτικά έργα που είναι κολημένα στην γραφειοκρατία. Και πως το λύνεις αυτό; ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ την γραφειοκρατία ΜΕ ΝΟΜΟ. Όπως έγιναν τα Ολυμπιακά έργα έτσι να απελευθερωθούν και τα 6.000 έργα που λιμνάζουν, αν και θα προσφέρουν 400.000 θέσεις εργασίας.
Η κυβέρνηση δεν τόλμησε να ανοίξει τον δρόμο και για τα 6.000 έργα. Είπε ότι θα εφαρμόσει ένα Fast track, μόνο για τα μεγάλα. Το έκανε έστω αυτό τελικά; ΟΧΙ. Ούτε ένα μεγάλο έργο δεν προχωρεί. Το Fast track δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη αν και ξεκίνησε πριν δυόμισι χρόνια επί Παπανδρέου.
Υπάρχει ανάπτυξη λοιπόν. Μόνο που την καθηλώνει η ανεπάρκεια των κυβερνώντων, η γραφειοκρατία και η αέναη συνήθεια του πολιτικού συστήματος να σχεδιάζει επί χάρτου και μέχρις εκεί. Και τι μένει να κάνουν; Να κόβουν μισθούς και να φορολογούν. Τα 6.000 έργα ας περιμένουν.
molonoti.gr
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
