Περί λαϊκισμού

Περί λαϊκισμού

Είναι αλήθεια ότι αυτή η αφόρητη κατάσταση στη δημόσια ζωή της χώρας είναι έργο των κυβερνητικών.

Αυτοί ξεκίνησαν χρόνια τώρα την λασπολογία, τις διώξεις, την εμπλοκή μελών οικογενειών στην δημόσια αντιπαράθεση, την σκληρή διαίρεση των Ελλήνων και φυσικά τα συνεχή αδιανόητα ψεύδη για κάθε τι.

Άποψη μου ήταν και είναι ότι η μόνη απάντηση ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η δυσωδία ήταν η ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά: Περιφρόνηση και πλήρης αδιαφορία αυτής της κυβερνητικής τακτικής και ήπια προβολή ΟΛΩΝ των θέσεων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Να εξηγούν πως θα κυβερνήσουν όταν αναλάβουν.

Υποστήριζα και υποστηρίζω ότι κάθε φορά που μπαίνουν στην αρένα της λάσπης για να αντιμετωπίσουν την κυβερνητική χυδαιότητα όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτε αλλά μοιάζουν ΙΔΙΟΙ με αυτούς που καταγγέλλουν. 

Στη ΝΔ λοιπόν αποφάσισαν ο κ. Μητσοτάκης να γίνει για λίγο... Τσίπρας και να τον χειριστεί στη Βουλή με τα ίδια υλικά. Έφτασε να μιλήσει ακόμη και για τον πατέρα - Τσίπρα και τα δημόσια έργα που έπαιρνε (;) επί χούντας! 

Είναι αλήθεια ότι ο κ. Τσίπρας ένοιωσε για λίγο όπως τα... θύματά του. Βρέθηκε αμυνόμενος και σε καθεστώς σύγχυσης πια, υπέπεσε σε σωρεία λαθών (έφτασε να βαφτίσει γλάστρα τον Κυμπουρόπουλο...). Ωστόσο ούτε ο κ. Μητσοτάκης κέρδισε τίποτε. Ναι μεν την επόμενη ημέρα η συζήτηση ήταν ανθρώπινη και ήπια αλλά ο κ. Τσίπρας θα επανέλθει. Έτσι ξέρει να πολιτεύεται.

Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να ξεχωρίζει όταν είναι ήπιος καιν ουσιαστικός. Δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να παριστάνει κάποιον που δεν είναι. 

Ζούμε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο όπου ο λαϊκισμός προσπαθεί με τεχνάσματα να βάλει στο περιθώριο τα προβλήματα της χώρας και την ουσία της πολιτικής δράσης. Είναι λάθος να τον ακολουθείς.