Πενήντα χρόνια για γκαζάκι;

Οι ποινές γιατί είναι πενταπλάσιες;    

"Δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα", δήλωσε στην Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος διευκρινίζοντας ότι «θεσμικά κανείς δεν είναι πολιτικός κρατούμενος», κάτι που «δεν προβλέπει η νομοθεσία μας».

Όπως είπε εξάλλου «ούτε υπάρχει κανείς να έχει οδηγηθεί με αυτό το χαρακτηριστικό».

 Ωστόσο ο κ. Παρασκευόπουλος - που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ίσως ο καλύτερος υπουργός αυτής της κυβέρνησης - "ξέχασε" να πει ότι υπάρχουν... ποινές πολιτικών κρατουμένων. Για παράδειγμα φυλακίζονται νεαρά παιδιά με εξωφρενικές ποινές αν και δεν έχουν κάνει κανένα μεγάλο έγκλημα (π.χ. φόνο), απλά  έχουν ενταχθεί στο αντάρτικο πόλεων θεωρώντας ότι υπερασπίζονται ιδανικά και την πλειοψηφία της κοινωνίας.

 Πρόκειται για παιδιά που στην μια ζυγαριά έχουν βάλει τις ιδέες τους και στην άλλη την απώλεια μιας ήσυχης διακριτικής ζωής, δηλαδή έχουν αποδεχθεί ένα πολύ μεγάλο τίμημα για όσα πιστεύουν. Ξέρουν ότι αν αποκαλυφθούν, θα φτάσουν μέχρι τα γεράματα με μια χαμένη (για τα δικά μας μέτρα) ζωή.

Ωστόσο έχουμε το εξής οξύμωρο κύριε Παρασκευόπουλε. Οι πραγματικοί φονιάδες, οι βαριά ποινικοί εγκληματίες που εκβιάζουν, αδικούν, κλέβουν, σε λίγα χρόνια να αποφυλακίζονται, ενώ οι λεγόμενοι τρομοκράτες ενταφιάζονται σε κελιά αν και μερικοί από αυτούς έχουν βάλει μερικά γκαζάκια.

Αν δεν έχουμε πολιτικούς κρατούμενους, δεν πρέπει να έχουμε και τις αντίστοιχες γι αυτούς ποινές. Δεν γίνεται τα γκαζάκια να έχουν 50 χρόνια φυλακή (για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση) και ο μπράβος 8-10 χρόνια για φόνο. Ούτε είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται εγκληματική οργάνωση μια ομάδα... τριών ανθρώπων!

Δεν πιστεύω στο αντάρτικο πόλεων ενώ έχω καταλάβει ότι ορισμένοι εκ των "ανταρτών" αυτών δεν είναι παρά κοινοί λωποδύτες που ζουν από την λεία των ληστειών σε τράπεζες ή άλλων σκληρών παρανομιών. Όμως υπάρχουν και οι καθαροί ιδεολόγοι και γι αυτούς πρέπει να υπάρξει μέριμνα και ανθρωπιά.