Η βία του δρόμου

Η βία του δρόμου

Η βία του δρόμου στην Ελλάδα έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό ώστε πλέον να εκφράζονται φόβοι ότι κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της ασύδοτης κατάστασης δεν θα είναι δυστυχώς αναίμακτη...

Η βία έχει αντιληφθεί ότι στη χώρα υπάρχει το ακαταδίωκτο. Πώς θα αλλάξει μια επόμενη κυβέρνηση τους κανόνες και θα διορθώσει την κατάσταση;

Όταν επί χρόνια καίνε τρόλεϊ και αυτοκίνητα, σπάνε εκδοτήρια εισιτηρίων, βιτρίνες και ΑΤΜ, βάφουν όλη την Αθήνα, από σπίτια μέχρι βαγόνια, μπουκάρουν σε πρεσβείες και θεσμικούς χώρους που υποτίθεται ότι φυλάσσονται, πως θα περιορίσεις τα κατακτημένα δικαιώματά τους; Κι αν το κάνεις ποιος θα είναι ο πολιτικός και κοινωνικός αντίκτυπος;

Με αυτή την κυβέρνηση το πρόβλημα της βίας γιγαντώθηκε όχι γιατί συμπλέει μαι την αυθαιρεσία και την τυφλή πλέον παραβατικότητα αλλά - πολύ απλά - γιατί είναι ανίκανη να κυβερνήσει. Πουθενά δεν κυβερνούν, πως θα προσφέρουν ασφάλεια στους δρόμους. Οι επιτυχίες της ΕΛΑΣ είναι αυστηρά δική της υπόθεση όχι της μη κυβέρνησης.

Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Πως η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει το μίσος, το θράσος και την οργή των μπαχαλάκηδων που έχουν αποθρασυνθεί και όταν συλλαμβάνονται απλώς εξαγοράζουν τις ποινές τους;

Για να αντιμετωπιστεί η βία των δρόμων που είναι είτε από ιδεοληψίες είτε από πλάκα, είτε από παρανομίες, θα χρειαστεί: 

α) Να νομοθετηθούν σκληρότερες ποινές φυλακίσεων που θα εκτίονται. Ακόμα και λίγες ημέρες. 

β) Νέες φυλακές με σκληρότερους όρους παραμονής και διαχωρισμό των εγκλείστων ανάλογα με τα εγκλήματα τους. Όχι στην φυλακή να επιμορφώνονται σε χειρότερα εγκλήματα.  

γ) Να υπάρξει μια "αντιδημοκρατική αστυνομική καταστολή", που μπορεί να ενοχλεί τα δημοκρατικά αισθητήρια των πολιτών αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος δρόμος.

Δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να συμμαζέψει η επόμενη κυβέρνηση, αυτή την αδιανόητη κατάσταση που μοιάζει να έχει ισχυρά διαλυτικά φαινόμενα ακριβώς γιατί οι νόμοι δεν λογαριάζονται, μα ούτε και εφαρμόζονται.