Αν περάσει!

Αν περάσει

Το εστιατόριο για φοιτητές λειτουργούσε στην οδό Πατησίων και ήταν το συνηθισμένο στέκι μας αφού είχε σπιτικό φαγητό, αρκετές επιλογές, καλές τιμές και όλο και κάποιον γνωστό θα έβρισκες εκεί για να τα πεις. Μας πήρε καιρό να ανακαλύψουμε μια μπαγαποντιά του μαγαζάτορα.

Στους τσαλακωμένους, λαδωμένους και με ορνιθοσκαλίσματα γραμμένους (εσκεμμένα όπως αποδείχθηκε) λογαριασμούς, ανάμεσα στις χρεώσεις φαγητών έβαζε και ένα: "Αν περάσει 3,6". Παράδειγμα: Χωριάτικη 6,5, φασολάκια 5,6, κοτόπουλο, 7,2, αν περάσει 3,6. ψωμί 1,5 κ..ο.κ.

Έτσι ο εστιάτορας ουκ ολίγες φορές πληρωνόταν για φαγητό που ποτέ δεν έφερε, επιλέγοντας φυσικά προσεκτικά σε ποια παρέα θα το κάνει, τι ποσό θα βάλει στο "αν περάσει", αλλά και η παραγγελία να είναι μεγαλούτσικη για να μην ανακαλυφθεί.

Αυτή την χαριτωμένη ιστοριούλα τη ξαναζώ με το πολιτικό σύστημα να είναι στη θέση του μαγαζάτορα. Δείτε για παράδειγμα πως κάνει αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόμενος στους πολίτες - πελάτες. 

"Στήνουν αστυνομικό κράτος της Δεξιάς" λένε (αν περάσει και το πιστέψουν). "Φιάσκο η συνάντηση Τραμπ - Μητσοτάκη" (αν περάσει). "Γιατί δεν έχει ξεκινήσει ακόμη το Ελληνικό;" (αν περάσει). Θέλουμε Πρόεδρο τον δεξιότατο Προκόπη Παυλόπουλο (αν περάσει).

Με λίγα λόγια η τακτική είναι: Πείτε όποια μπούρδα θέλετε για να χτυπήσουμε την κυβέρνηση, το ΚΙΝΑΛ και όποιον άλλον "κι αν περάσει και το πιστέψουν" έχει καλώς. Αν όχι, πάμε στην επόμενη μπούρδα.

Βλέπετε, δεν τους έχει... περάσει από το μυαλό να κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση ώστε οι πολίτες - πελάτες να αισθανθούν πως τους εκπροσωπούν σωστά στα κοινά. Όπως και ο ταβερνιάρης της οδού Πατησίων που θα μπορούσε να κάνει ανεπαίσθητες αυξήσεις στις τιμές του και να μην χρειαζόταν να γράφει "αν περάσει" στους λεκιασμένους λογαριασμούς για να εισπράξει.

Γιατί το "αν περάσει" στο τέλος... δεν περνά!