Στυλιζαρισμένη βία και... τζιχαντιστές

Στιλιζαρισμένη βία και... τζιχαντιστές

 

Eίναι ολοφάνερο ότι η βία δεν είναι μια αλλά έχει διάφορες εκφράσεις. Η Δύση έχει στιλιζαρισμένη βία. High tech όπλα (παράδειγμα τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα), εξοπλισμοί από το μέλλον, κουλτούρα στην συνολική έκφραση (στολές, επικοινωνία, διάρθρωσ, παρελάσεις), πανεπιστημιακές σπουδές, αισθητική σε κάθε μικρή ή μεγάλη δραστηριότητα.

Πίσω από αυτόν τον υπέροχο καθρέφτη ομορφιάς υπάρχει μια απάνθρωπη πραγματικότητα. Στο Γκουαντανάμο φυλακίζονται άνθρωποι από κάθε σημείο του πλανήτη (απαγωγές) χωρίς δικηγόρους και δίκες. Ο Ίδιος ο Ομπάμα είναι γνωστό ότι προίσταται επιτροπής που αποφασίζει ποιοί θα δολοφονηθούν αυτό τον μήνα (συνήθως με πολλά γυναικόπαιδα στις παράπλευρες απώλειες).

Αυτή η βία έχει πάψει να σοκάρει, είναι πολιτισμένη, κατανοητή, αποδεκτή. Μέρος του σύγχρονου κόσμου. Απαραίτητη.

Στην αντίθετη μορφή βίας έχουμε τους τζιχαντιστές. Εδώ δεν σοκάρει ακριβώς η βία αλλά η έλλειψη στιλ..! (Ίσως να υπάρχει στιλ μόνο στο ότι φοράνε στολή γκουαντάναμο στα θύματά τους). Το σοκ ξεκίνησε με την δολοφονία ενός αθώου νεαρού αξιωματικού στο Λονδίνο (του έκοψαν τομ λαιμό μπροστά στις κάμερες βγάζοντας λόγους) και συνεχίζεται με τον ισλαμικό Μεσαίωνα σε Συρία και Ιράκ.

Οι τζιχαντιστές αποκεφαλίζουν αθώους, βιάζουν γυναίκες, προτάσσουν κάθε άγριο ένστικτο που φαντάζει αδιανόητο για τον κοινό νου, αλλά - το ξαναγράφω... - δεν είναι η βία τους που συγκλονίζει τις κοινωνίες της Δύσης. Είναι το απολίτιστον του πράγματος. Δεν έχουν... στιλ. Η απέχθεια δεν έχει να κάνει με την πράξη αλλά με την αισθητική της.