H άποψή μου είναι - το έχω γράψει πολλές φορές - ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι οικονομική αλλά πρωτίστως κρίση αξιών. Οι πολιτικοί σε μια προσπάθεια να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία δίνουν μια μάχη αριθμών για να δημιουργήσουν ψευδείς ελπίδες, που δήθεν οφείλονται στην σωστή πολιτική τους κ.ο.κ. Γνωστά όλα αυτά. Αυτό που επιτυγχάνουν όμως είναι μια φοβερή σε έκταση κοινωνική αποσάθρωση, που μετατρέπει την χώρα σε μια ζούγκλα χωρίς κανόνες και αξίες.
Η Ελλάδα κατάντησε μια χώρα μόνιμης απολογίας. Πλούτισες; Πρέπει να απολογηθείς. Κυκλοφορείς με ένα ακριβό αμάξι; Πρέπει να απολογηθείς. Είχες χρήματα στην Τράπεζα πριν 20 χρόνια; Πρέπει να απολογηθείς. Καταστράφηκες οικονομικά λόγω της κρίσης και έχασες τα πάντα; Πρέπει να απολογηθείς (ακόμα και δικαστικά). Είσαι ένας ανώνυμος άνθρωπος που περνάς απαρατήρητος; Πρέπει πάλι να απολογηθείς που άφησες την ζωή να φύγει χωρίς να πετύχεις κάτι.
Πρόκειται για βαρβαρότητα, για κανιβαλισμό. Έχει χαθεί πια στην χώρα αυτή η ατομική αξιοπρέπεια, η προστασία της προσωπικότητας, η ανθρωπιά, η τρυφερότητα. Και όλα ξεκινούν από αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα που σε αγαστή συνεργασία με τα φρικιαστικά ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει έναν απίστευτο διωγμό κατά των ανθρώπων : Φοροφυγάδες, επίορκοι, απατεώνες, ανίκανοι, τεμπέληδες, βολεμένοι, έτσι περιγράφουν τους Έλληνες τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί σε μια προφανή προσπάθεια να εφαρμόσουν το γνωστό "διαίρει και βασίλευε".
Μόνο που σκορπώντας τον τρόμο στην ελληνική κοινωνία (για να την ελέγχουν) την κατάντησαν μια χώρα καχυποψίας και ατομικής εσωστρέφειας. Η Ελλάδα διαλύεται και συναισθηματικά.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
