Πόσο φταίνε οι Δήμοι;

Οι Δήμοι σε απόγνωση. Πόσο φταίνε;

Στην Ελλάδα η Τοπική Αυτοδιοίκηση ποτέ δεν ήταν ΑΥΤΟ-διοίκηση. Πάντοτε ήταν η Φιλιππινέζα της εκάστοτε εξουσίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των δημάρχων ήσαν πιστά κομματικά στελέχη. Η πορεία ενός Δήμου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πιστώσεις της κεντρικής εξουσίας. Οι δήμαρχοι δεν έκαναν τίποτε για τις πόλεις τους. Ήσαν... λογιστές. Διαχειριζόντουσαν τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς τους, παρακαλούσαν τον υπουργό για επιχορηγήσεις και αυτό ήταν.

Παράλληλα στους Δήμους ανεπτύχθη μια ιδιόμορφη διαφθορά. Οι δήμαρχοι μοίραζαν μικροέργα, μελέτες συνήθως ΑΧΡΗΣΤΕΣ, προσλάμβαναν συγγενείς και φίλους. Έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση ήλεγχε τους ΟΤΑ.

Έρχεται τώρα η σύγκρουση μεταξύ κεντρικής εξουσίας και ΟΤΑ. Αιτία η δραστική περικοπή επιδοτήσεων. Οι... λογιστες της υποτιθέμενης ΑΥΤΟ-διοίκησης χωρίς κεντρικό χρήμα δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τους μισθούς. Και τι μπορούν να κάνουν; ΤΙΠΟΤΑ. Στην Ελλάδα η αυτοδιοίκηση είναι ανύπαρκτη. Ένας νεκρός θεσμός. Και οι δήμαρχοι-λογιστές πρόσωπα με μηδενική εξουσία. Κάτι σαν υπάλληλοι των κομμάτων τους που κανείς δεν τους λογαριάζει.

Οι Δήμοι καταρρέουν και μαζί το μοντέλο του δημάρχου-κομματικού στελέχους που περίμενε να έρθουν χρήματα από την Αθήνα για να φτιάξει μια πλατεία. Τι θα έρθει στην θέση του; Άγνωστο. Πάντως δεν θα το φέρουν οι νυν δήμαρχοι...

                                                 molonoti.gr