Το Offside Festival δεν είναι ένα απλό κινηματογραφικό Φεστιβάλ. Είναι ιστορίες για θριάμβους, για ομάδες που έγιναν τρόπος ζωής, για μορφές που άφησαν εποχή. Είναι ιστορίες γεμάτες ένταση και πάθος, ιστορίες για το ποδόσφαιρο.
Παίκτες που μάγεψαν οπαδούς και αντιπάλους, προπονητές που καθόρισαν την ιστορία συλλόγων, φίλαθλοι και αθλητικογράφοι στέκονται μπροστά στην κάμερα και θυμούνται ένδοξες νίκες και συντριπτικές ήττες, μιλούν για συμπαίκτες και αντιπάλους, διοργανώσεις γεμάτες λάμψη και άγνωστα γεγονότα.
Για τρείς ημέρες, από τις 25 μέχρι τις 27 Μαΐου, η Αποθήκη 1 (Λιμάνι Θεσσαλονίκης), υποδέχεται το πρώτο Φεστιβάλ Ποδοσφαιρικού Ντοκιμαντέρ. Το κοινό της συμπρωτεύουσας θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στη μεγάλη οθόνη τις σπουδαιότερες ποδοσφαιρικές ιστορίες όλων των εποχών, από την Κολομβία και τη Βραζιλία, μέχρι την Αγγλία και την Ισπανία.
Η μπάλα, η ενδεκάδα, ο πάγκος, ο προπονητής, οι διαιτητές, το τέρμα, τα αποδυτήρια, η κερκίδα, τα χρώματα της φανέλας, τα συνθήματα. Αρκούν αυτά, για να περιγράψουν τι είναι ποδόσφαιρο; Μάλλον όχι.
Το ποδόσφαιρο έχει τη δύναμη να δημιουργεί «οικογένειες» και ορκισμένους αντιπάλους, να συγκινεί, να μαγεύει, να παθιάζει. Έχει τη δύναμη να καθηλώνει εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο και να γεννά ιστορίες, που όσοι τις παρακολούθησαν τις αφηγούνται για χρόνια. Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι το πιο ομαδικό, αλλά, ταυτόχρονα, το πιο «προσωπικό» ανάμεσα στα αθλήματα.
Η κινηματογραφική κάμερα κατεβαίνει από την κερκίδα, μπαίνει στα αποδυτήρια, αποτυπώνει με τον πιο ειλικρινή τρόπο τις ιστορίες, που έχει να αφηγηθεί ο βασιλιάς των σπορ. Και το αποτέλεσμα; Offside Festival!
Τα πρώτα ντοκιμαντέρ από το πρόγραμμα του Φεστιβάλ
«Gascoigne», Jane Preston, 90', 2015
Ο Paul Gascoigne θεωρείται από πολλούς ο πιο χαρισματικός Βρετανός μέσος όλων των εποχών. 25 χρόνια μετά την κορυφαία στιγμή της καριέρας του, το μουντιάλ του 1990, ο Gazza αφηγείται την ιστορία από την αρχή, με τον δικό του τρόπο. Το ξεκίνημα στη Newcastle, τα χρόνια στη Λάτσιο και η επιστροφή στην Premier League, οι μεγάλες εμφανίσεις με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Αγγλίας (που τον καθιέρωσαν στις καρδιές των Άγγλων φιλάθλων) και οι αυτοκαταστροφικές καταχρήσεις. Ο Gascoigne αφηγείται την ιστορία της γεμάτης - εντός και εκτός γηπέδου - ζωής του, ενώ οι Gary Lineker, Jose Mourinho και Wayne Rooney στέκονται στα χαρακτηριστικά εκείνα της γεμάτης πάθος προσωπικότητας και του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, που τον ανέδειξαν ως έναν από τους πιο σπουδαίους ποδοσφαιριστές της γενιάς του.
«I believe in miracles», Jonny Owen, 104', 2015
Τον Ιανουάριο του 1975, η Nottingham Forest βρισκόταν στη 13η θέση της Β' κατηγορίας, 5 βαθμούς πάνω από τον υποβιβασμό, και φλέρταρε επικίνδυνα με το να καθιερωθεί ως μία από τις «αόρατες» ομάδες του αγγλικού πρωταθλήματος. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια όμως, η αδιάφορη για οπαδούς και αντιπάλους ομάδα από το Nottingham, μετατράπηκε σε βασίλισσα της Ευρώπης, περνώντας όποια ομάδα συναντούσε και πετυχαίνοντας ένα σερί 42 αγώνων αήττητη στο αγγλικό πρωτάθλημα.
Όλα αυτά, χάρη στον θρυλικό Brian Clough, έναν από τους πιο χαρισματικούς προπονητές όλων των εποχών. Η επική πενταετία του Clough στον πάγκο της Forest ήταν ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό θαύμα, που επισφραγίστηκε με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, δύο League Cups και δύο συνεχόμενων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, ενώ καθιέρωσε αιωνίως τον Clough και την ομάδα του στις καρδιές των φιλάθλων της.
«Δημοκρατία σε λευκό και μαύρο», Pedro Asbeg, 90', 2014
Στις αρχές του 1982, όταν το δικτατορικό καθεστώς της Βραζιλίας συμπλήρωνε 18 χρόνια, μία ποδοσφαιρική ομάδα αποφασίζει να εφαρμόσει «δημοκρατία». Οι Κορίνθιανς, μία από τις πιο ιστορικές ομάδες του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος, μιλούν για δημοκρατία, παίρνουν αποφάσεις συζητώντας μεταξύ τους και εμφανίζονται στο γήπεδο, έχοντας στις φανέλες τους γραμμένο το σύνθημα «Ψηφίστε στις 15», παροτρύνοντας τους Βραζιλιάνους να μη διστάσουν να πάνε στις κάλπες.
Άτυπος ηγέτης του κινήματος της «Κορινθιακής Δημοκρατίας», ο Σώκρατες, ένας από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Την ίδια περίοδο, η βραζιλιάνικη μουσική σκηνή βρίσκεται στο ζενίθ της. Πολιτική, ποδόσφαιρο και rock n' roll, όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά!
Τις επόμενες ημέρες, θα ανακοινωθεί το πλήρες πρόγραμμα.
Η μπούρδα μόνιμα στην δημόσια ζωή
Το λέω ειλικρινά. Έχω βαρεθεί την ανοησία των πολιτικών στην δύσμοιρη Ελλάδα. Την μπουρδολογία τους και κυρίως την ανάδειξη του ανύπαρκτου σαν κάτι υπαρκτό.
Δείτε σας παρακαλώ την βλακεία τους με το "ποιοι θέλουν να πάρουν τις ψήφους των ακροδεξιών" (μετά τον αποκλεισμό των Σπαρτιατών).
