Το ΠΑΣΟΚ είναι φιλιππινέζα του Σαμαρά, και δεν εκφράζει τίποτε εξαιτίας του Βενιζέλου - Κείμενο των "75"

Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι ένα κόμμα - καρικατούρα. Δίνει την πλειοψηφία στη ΝΔ χωρίς να συγκυβερνά (!). Δεν επηρεάζει τίποτε. Μόνο ο Βενιζέλος βγάζει λόγους ότι "χωρίς εμάς δεν υπάρχει κυβέρνηση". Πολιτικά και ιδεολογικά δεν εκφράζει τίποτε. Και, τέλος δεν έχει καμία επαφή με την κοινωνία. Είναι ένα κόμμα - σφραγίδα, ανυπόληπτο, βουτηγμένο στις μίζες στελεχών του, αυτό που πήρε όλα τα μέτρα αγριανθρωπισμού (συλλήψεις οφειλετών, φόροι ακινήτων κ.λπ.).

Βγαίνουν λοιπόν 75 στελέχη του ΠΑΣΟΚ και με κοινή ανακοίνωσή τους ουσιασατικά αδείαζουν τον Βενιζέλο και τι λένε; 

" Όσοι βολεύονται με ένα "μικρό" ΠΑΣΟΚ, αποκομμένο από την κοινωνία, μαγαζάκι για προσωπικά παιχνίδια, αγνοούν ότι η Δημοκρατική Παράταξη δεν ήταν ποτέ μικρή σε αυτόν τον τόπο. Διαμόρφωσε τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας, γιατί εξέφρασε τις πιο δημιουργικές δυνάμεις του τόπου και συνδέθηκε μαζί τους. Την κοινωνία που ασφυκτιούσε έξω από τα «συστήματα», τη νεολαία και τους μη προνομιούχους.

Το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει ως σταθερά εκφρασμένη βούληση να μην προκαλέσει πολιτική αστάθεια, θέση με πολιτικό κόστος. Δεν είχε όμως την ίδια στάση ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, που έκανε τα πάντα για να ρίξει μια εκλεγμένη Κυβέρνηση και - ακόμη και όταν εκλέχτηκε - διακινδύνευε την προοπτική της χώρας, με βάση τους μικροπολιτικούς του σχεδιασμούς, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της ΕΡΤ.
Για μας, όμως, δεν ήταν μονόδρομος η πλήρης ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και η πλήρης συμπόρευση με την Ν.Δ.

Υπήρχαν εναλλακτικές που αποκλείστηκαν...".

Οι "75" προχωρούν σε πρόταση : "  κύκλος της κρίσης πρέπει να κλείσει. 
- Τώρα πρέπει να πάμε στον κύκλο της ανάπτυξης με αλλαγή πολιτικής
- Αυτή την άλλη πολιτική αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να την υλοποιήσει η Κυβέρνηση Σαμαρά.
- Χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο.

Και δείχνουν με ποιούς θα πρέπει να συγκρουστούν : " υγκρούσεις με όλους εκείνους που αναχαιτίζουν, υπονομεύουν, χωνεύουν, υφαρπάζουν και παρεμποδίζουν τη διεύρυνση του πλούτου στη χώρα, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν οι εύκολοι στόχοι, οι αδύναμοι και οι άνθρωποι της πραγματικής δημιουργίας που έγιναν και τα μεγάλα θύματα της κρίσης.