Λ. Κατσέλη: Επαναδιαπραγμάτευση των όρων και της ουσίας του μνημονίου

Επαναδιαπραγμάτευση των όρων και της ουσίας του νέου μνημονίου έστω και την τελευταία στιγμή πρότεινε η κυρία Λούκα Κατσέλη στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε πριν λίγη ώρα.

Η πρώην υπουργός υπογράμμισε ότι "πρέπει να καταρριφθεί η αντίληψη πως οι πολιτικές επιλογές κινούνται μεταξύ άσπρου και μαύρου ή με συνεχή εκβιαστικά διλήμματα" και προσέθεσε ότι "οι αποφάσεις σε κατάσταση πανικού και τρόμου είναι επικίνδυνες για την Δημοκρατία".

Η πρώην υπουργός κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπαδήμου για τεχνοκρατική και οργανωτική αδυναμία καθώς και για άγνοια του πραγματικού ευρωπαϊκού περιβάλλοντος ενώ απαντώντας σε ερώτηση για το τι θα συνέβαινε αν δεν ψηφιζόταν το μνημόνιο τόνισε ότι «το πολύ - πολύ που θα συνέβαινε θα ήταν οι εταίροι να καθίσουν και πάλι στο τραπέζι και να ξανασυζητήσουν».

Τα βασικά σημεία της εισήγησης

Δεδομένου ότι ο Κανονισμός της Βουλής δεν έδινε δυνατότητα αιτιολόγησης της ψήφου και ακόμα επειδή η σιωπή δίνει λαβή σε παρερμηνείες, άλλοτε καλόβουλες, άλλοτε κακόβουλες, θεωρώ αναγκαία τη σημερινή συνέντευξη Τύπου για να απαντήσω σε ερωτήματα τα οποία έχουν γεννηθεί. Γιατί το όχι; Tί μπορούσε να είχε γίνει μέχρι την Κυριακή; Tί πρέπει να γίνει τώρα;

Πριν απαντήσω επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι επιτέλους πρέπει  να καταρριφθεί μια για πάντα η πρωτόγονη και επικίνδυνη αντίληψη ότι οι πολιτικές επιλογές   κινούνται μεταξύ άσπρου και μαύρου και ότι η πολιτική γίνεται στη βάση απλουστευτικών, εκβιαστικών διλημμάτων όπως: Αποδοχή του Νέου Μνημονίου  ή χρεοκοπία, ψήφιση νομοσχεδίου ή έξοδος από την Ευρωζώνη.

Τα διλήμματα είναι πάντα σύνθετα. Οι απαντήσεις απαιτούν πληροφόρηση, τεκμηρίωση, νηφάλιο διάλογο. Αποφάσεις που εκβιάζονται κάτω από καθεστώς πρόκλησης πανικού και τρόμου στην κοινωνία είναι επικίνδυνες αποφάσεις για τη δημοκρατία και  δεν προάγουν ούτε το εθνικό ούτε το  δημόσιο συμφέρον.

 Δυστυχώς , για άλλη μια φορά , η Κυβέρνηση της χώρας ενήργησε με αυτό τον απαράδεκτο τρόπο :

α) Κανένα στοιχείο, καμμία τεκμηρίωση  ούτε για τις νομικές επιπτώσεις των συμβάσεων , ούτε για τη βιωσιμότητα του χρέους  ούτε για τα αναμενόμενα αποτελέσματα  των μέτρων.

β) Ψήφιση του ΝΣ με τη διαδικασία του κατεπείγοντος που σημαίνει μόνο λίγες ώρες συζήτηση στη Βουλή και

γ)Ανεπίτρεπτη εκστρατεία εκφοβισμού και δημιουργίας πανικού : H ψηφίζουμε ναι σε όλα ή χρεοκοπούμε αύριο. Ένα ανυπόστατο  ψευτοδίλημμα.

Κι ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο διότι πιστεύω ότι είναι πολύ κρίσιμο.

Η κυβέρνηση και η Τρόικα τρομοκρατούν το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία με τον εκβιασμό ότι το «όχι» στο νέο Μνημόνιο σημαίνει έξοδος από το ευρώ και  χρεοκοπία. Στην πραγματικότητα είναι το Νέο Μνημόνιο που εγκυμονεί τέτοιους κινδύνους για τη χώρα .

Και εξηγούμαι:  Καταρχήν, δεν υπάρχει καμία διάταξη που να προβλέπει την αποβολή ενός κράτους-μέλους από την Ε.Ε. ή την ΟΝΕ χωρίς τη θέλησή του. Αυτό είναι γνωστό και νομικά τεκμηριωμένο ακόμα και από τις νομικές υπηρεσίες της ΕΚΤ. Κατέθεσα τη σχετική έκθεση στη Βουλή. Ας θάψουμε λοιπόν αυτόν τον μύθο μια για πάντα.

Σχετικά με το δεύτερο επιχείρημα, ότι αν δεν συναινέσουμε στο πακέτο ως έχει δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, οι δημοσιονομικές συνθήκες έχουν σήμερα βελτιωθεί σε σχέση με  το 2010, και για πρώτη φορά εμφανίζεται ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα το δεύτερο εξάμηνο του 2011 στο Τακτικό Προϋπολογισμό, της τάξης των 831 εκ. ευρώ. Αυτό ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική μας βάση, ιδιαίτερα όταν μπορούμε να αποδείξουμε ότι το νέο Μνημόνιο χειροτερεύει τις προοπτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Ας μην ξεχνάμε τέλος ότι ακόμα και τώρα μπορεί να επέλθει πιστωτικό γεγονός   εάν επαληθευθούν οι προβλέψεις, ότι λόγω του μεγάλου «κουρέματος» η συμμετοχή των ιδιωτών δεν θα είναι η αναμενόμενη  και ενεργοποιηθούν οι λεγόμενες ρήτρες συλλογικής δράσης (CAC’s). Κάτι τέτοιο γίνεται πιο πιθανό όσο παρατείνεται η αβεβαιότητα, όσο βαθαίνει η ύφεση στην ελληνική οικονομία και όσο γερμανοί αξιωματούχοι όπως ο κ. Σόιμπλε εξακολουθούν να κάνουν απερίσκεπτες δηλώσεις και να συνεχίζουν τις παρελκυστικές τακτικές τους.

Γιατί ψήφισα  όχι

Ψήφισα «όχι» για 4 βασικούς λόγους :

Α) Γιατί δεν είχα  καμμία έγκυρη νομική διαβεβαίωση ότι με τη  Νέα Δανειακή Σύμβαση , το σχέδιο της οποίας εγκρίναμε, δεν περιορίζεται σημαντικά η εθνική μας κυριαρχία και δεν παραβιάζονται σημαντικές συνταγματικές ρυθμίσεις.

Β) Γιατί έχω την ακλόνητη  πεποίθησή  ότι τα μέτρα που τη συνοδεύουν ενισχύουν επικίνδυνα την υφεσιακή διολίσθηση στην ελληνική οικονομία και  αντιστρατεύονται την βιωσιμότητα του χρέους και την έξοδο της χώρας από την κρίση. Τα ίδια τα μέτρα του Νέου Μνημονίου  οδηγούν τη χώρα σε επίσημη ή άτακτη χρεοκοπία σε χρόνο επιλογής των πιστωτών μας, όταν δηλαδή έχουν διασφαλιστεί πλήρως τα συμφέροντα των πιστωτών μας και των τραπεζών και  έχουν πετύχει να απομονώσουν « το πρόβλημα Ελλάδα» ώστε να μην υπάρξουν   αρνητικές επιπτώσεις στο ευρώ και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Γ) Γιατί , αντίθετα με τις επιλογές του Πρώτου Μνημονίου , οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο Νέο Μνημόνιο, καταπατούν  με   αντισυνταγματικό τρόπο  ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις  και το σημαντικότερο αποδομούν πλήρως το θεσμικό οικοδόμημα  των  συλλογικών  διαπραγματεύσεων που αποτελεί τη βάση προάσπισης βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού κεκτημένου .

Δ) Γιατί  τα μέτρα που υιοθετούνται είναι κοινωνικά δυσβάστακτα,  και προωθούν μια πρωτόγνωρη  ανακατανομή οικονομικής δύναμης σε βάρος των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων που  εντείνει τη ανισότητες ,διαρρηγνύει την κοινωνική συνοχή , κάνει την πολιτική διαχείριση του Νέου Μνημονίου και της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων βαθύτατα προβληματική και υπονομεύει τη δημοκρατία στον τόπο. 

Ζυγιάζοντας προσεκτικά τις αρνητικές επιπτώσεις των τεσσάρων αυτών παραμέτρων με τα όποια οφέλη από ένα « ναι» και λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες που είχαμε και ακόμα έχουμε να διαπραγματευθούμε  μια εναλλακτική  πρόταση μέτρων κατέληξα ανεπιφύλακτα στο «όχι» .

Υπήρχε και Υπάρχει Έστω και Τώρα Εναλλακτική

Και υπήρχε και υπάρχει εναλλακτική πρόταση . Στοιχεία αυτής της εναλλακτικής « Για έναν  Προοδευτικό Χάρτη Εξόδου από την Κρίση» τα είχα καταθέσει στην Εθνική Προγραμματική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ  στις 3 Σεπτέμβρη του 2011. Ποτέ δεν συζητήθηκε . Από τότε και ιδιαίτερα μετά το Πολυνομοσχέδιο του Οκτωβρίου, όταν διέβλεψα σωστά το πού οδηγούμεθα, πρότεινα και δημοσίως και κατ ιδίαν και στον Υπουργό Οικονομικών και στον Πρωθυπουργό να   ετοιμασθεί έγκαιρα ένα «Εθνικό Σχέδιο Οικονομικής Ανασυγκρότησης» που θα έπρεπε να αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων.  Θα μπορούσαμε με αυτό τον τρόπο να προτάξουμε αξιόπιστα εναλλακτικά  μέτρα με τη μέγιστη δυνατή δημοσιονομική απόδοση και την ελάχιστη δυνατή υφεσιακή επίπτωση. Δεν εισακούσθηκα.

Αντί  αλλαγής του διαπραγματευτικού πλαισίου που θα μπορούσε να επιχειρήσει και να πετύχει, η Κυβέρνηση Παπαδήμου προσήλθε χωρίς το δικό της σχέδιο στις διαπραγματεύσεις. Επέλεξε να δώσει μάχη οπισθοφυλακής και  τελικά να συρθεί και να συμφωνήσει με τις περισσότερες απαιτήσεις της Τρόικας, στη βάση αναποτελεσματικών ,  ξεπερασμένων νεοφιλελεύθερων επιλογών που αντιστρατεύονται τις επιδιώξεις του όλου εγχειρήματος.

Αυτή η επιλογή είναι  ακόμα και τώρα ανοικτή δεδομένης και της παρελκυστικής τακτικής των εταίρων μας που ανέβαλαν το Eurogroup και  αναζητούν πρόσθετες εγγυήσεις.

Η σοσιαλδημοκρατική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποφάσισε να στείλει μία «εναλλακτική τρόικα» στην Ελλάδα για να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση βασισμένο στην ανάπτυξη και όχι στη λιτότητα.

Ο ίδιος υποψήφιος των Σοσιαλιστών στις γαλλικές Προεδρικές εκλογές κ. Francois Hollande, τόνισε ότι τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα δεν αποτελούν συνταγή εξόδου από την κρίση. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, ήταν και παραμένει απούσα από αυτή τη συζήτηση.