Η αποβιομηχάνιση της Πάτρας έφερε ανεργία και μόνιμη κρίση ταυτότητας

Η Πάτρα ήταν επί μακρόν στις πλέον υγιείς περιοχές της χώρας. Εδώ και 30 χρόνια είναι στις φτωχότερες. Αιτία η απώλεια δεκάδων εμβληματικών επιχειρήσεων που έφεραν μια ανεργία μαμμούθ και η μετέπειτα ανικανότητα να βρεί ένα νέο ρόλο, μέσα από τον τουρισμό, το λιμάνι, τα Πανεπιστήμια, το καρναβάλι κ.α.

Θέλετε να μάθετε πως η Πάτρα έχασε όλα τα μεγάλα ονόματα στο επιχειρείν; Διαβάστε το παράδειγμα της Pirelli, η οποία έβαλε λουκέτο στο εργοστάσιο της Πάτρας, εξαιτίας των πολυήμερων απεργιακών κινητοποιήσεων που οδήγησαν σε ρήξη τις σχέσεις εργοδοτών - εργαζομένων, με συνέπεια να μείνουν χωρίς δουλειά 500 άνθρωποι.

Η απόφαση για να μεταναστεύσει η εταιρεία στην Τουρκία ελήφθη μέσα σε ένα βράδυ. Σε μια δραματική τηλεφωνική συνομιλία της εδώ διοίκησης με τα κεντρικά στο Μιλάνο, ο ιδιοκτήτης της Λεοπόλντο Πιρέλι ζήτησε να σφραγισθεί αυθημερόν το εργοστάσιο και να εγκαταλείψει τη χώρα η ιταλική πολυεθνική.

Πολλές λουκέτα είχαμε και για άλλες ιστορικές επιχειρήσεις, όπως για την «Πειραϊκή-Πατραϊκή» (4.000 εργαζόμενοι), τη χαρτοβιομηχανία «Λαδόπουλου» (1.200 εργαζόμενοι), την «Ελλάς Α.Ε.» (120 εργαζόμενοι).

Επίσης έκλεισαν εταιρείες όπως η καλτσοβιομηχανία «Μάντισον» (250 εργαζόμενοι), η οινοποιία «ΒΕΣΟ» (300 εργαζόμενοι), η «Ντρέσκο» (200 εργαζόμενοι) , η «Χαρτοποιία Αιγίου» (550 εργαζόμενοι), η μονάδα ενδυμάτων «Ρετσίνα» (300 εργαζόμενοι), η "Λουάνα" (200 εργαζόμενοι), "Κρητικός" (250 εργαζόμενοι)  και δεκάδες άλλες.