Δεκάδες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας καταγγέλλονται επίσημα στις τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες μέσω μηνύσεων και σε όλες τις περιπτώσεις επρόκειτο για γυναίκες που έπεσαν θύματα βίας από τους συζύγους τους.
Επίσης, πολύ περισσότερα είναι τα τηλεφωνήματα που δέχεται το κέντρο της Αμέσου Δράσεως, από γυναίκες που ζητούν να επέμβει περιπολικό για να τις σώσει από τη μανία του συζύγου τους. Υπάρχουν δε και κάποια περιστατικά που ούτε καν καταγγέλλονται.
«Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ίδια γυναίκα καλεί δύο ή και τρεις φορές την εβδομάδα για να ζητήσει βοήθεια. Στη διεύθυνση που μας δηλώνει σπεύδει περιπολικό το οποίο μεταφέρει το ζευγάρι στο Τμήμα, μιας και είναι αυτόφωρο αδίκημα.
Από εκεί και πέρα, δεν γνωρίζουμε ποια είναι η κατάληξη της υπόθεσης» αναφέρει αρμόδια αστυνομική πηγή! Πληροφορίες αναφέρουν ότι τέτοια περιστατικά είναι συχνά σε μια βραδινή βάρδια στην υπηρεσία της Αμέσου Δράσεως Πατρών.
Υπάρχουν περιπτώσεις που η Αμεση Δράση ενημερώνεται από γείτονες για τους καυγάδες ενός ζευγαριού και στη συνέχεια, όταν σπεύδει στο σημείο πλήρωμα περιπολικού για να επιληφθεί, βρίσκεται πίσω από βάναυσα περιστατικά κακοποίησης.
Όπως γράφει ο καθηγητής ψυχιατρικής Παύλος Σακκάς «όσο πιο μικρόσωμος είναι ένας σκύλος, τόσο περισσότερο γαυγίζει και είναι πιο πιθανό, αν του δοθεί η ευκαιρία ακόμα και να δαγκώσει.
Αντίθετα οι μεγαλόσωμοι σκύλοι έχουν αίσθηση της δύναμής τους και σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις χρησιμοποιούν τα δόντια τους. Έτσι και οι άνθρωποι. Όσο πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση έχουν τόσο σπανιότερα καταφεύγουν στην χρήση βίας».
Ο καθηγητής σημειώνει ακόμη ότι «είναι εύκολα αντιληπτό γιατί κάποιοι άντρες χρησιμοποιούν βία, στις σχέσεις τους με τις γυναίκες. Όταν στη συμβιωτική σχέση ανδρών και γυναικών κάποιο μέρος αισθάνεται ανασφαλές, προσπαθεί να καλύψει την ανασφάλεια αυτή με την χρήση βίας ή την απειλή χρήσης βίας.
Όσο πιο ανασφαλής αισθάνεται κάποιος για τον εαυτό του, τόσο περισσότερο ζηλεύει, τόσο περισσότερο προσπαθεί να περιορίσει και να ελέγξει τον άλλον.
Αντίθετα όποιος έχει συναίσθηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων του και δεν χρειάζεται συνεχή επιβεβαίωση, δεν έχει κανένα λόγο να αποδείξει την κυριαρχία του πάνω στους γύρω του και ειδικά πάνω στον σύντροφό του. Όποιος αισθάνεται επιθυμητός μπορεί να αγαπά χωρίς ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις. Έχει την δυνατότητα να προσφέρει χωρίς να απαιτεί άμεσο αντάλλαγμα.
Ακόμα εκείνος που δέχτηκε βία στην παιδική του ηλικία, όταν δηλαδή ήταν αδύναμος, δεν διαμόρφωσε μόνο μια εικόνα ανασφάλειας για τον εαυτό του, αλλά και συσσώρευσε μέσα του πολύ οργή. Έτσι είναι αναμενόμενο αυτό που σταθερά παρατηρούμε, ότι δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία όσων κακοποιούν, έχουν και οι ίδιοι κακοποιηθεί, όταν ήταν παιδιά.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που υπάρχει και στο οποίο συμφωνεί και ο κ. Σακκάς, είναι το γεγονός πως η βία κατά των γυναικών συνδέεται με την σεξουαλική αδυναμία του άνδρα που την ασκεί.
«Αν αναλογισθούμε τις σαφώς μεγαλύτερες υποχρεώσεις που έχει το αρσενικό σε σχέση με το θηλυκό στην ερωτική πράξη, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι άντρες αισθάνονται συχνά τόσο ανασφαλείς. Μετά την σεξουαλική επανάσταση και την αναγόρευση της σεξουαλικής πράξης σε αυτοσκοπό, ο άντρας είναι εκείνος που καλείται να αποδείξει ότι έχει πλήρη στύση. Α
ντίθετα η ερωτική του σύντροφός εύκολα μπορεί να προσποιηθεί ακόμα και οργασμό. Στις μέρες μας το αρσενικό βρίσκεται συνεχώς στην δοκιμασία που του επιβάλει να αποδεικνύει την ικανότητά του, σε ένα τομέα μάλιστα που δεν μπορεί να προσποιηθεί ή να κρυφτεί.
Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω συνθηκών, οδηγεί άνδρες ανασφαλείς κατά βάθος, άντρες με μειωμένη αυτοεκτίμηση, στην χρήση βίας ως μέσο κυριαρχίας στη σχέση τους με το άλλο φύλο» καταλήγει ο καθηγητής ψυχιατρικής.
