Ο 28ρονος Σπύρος Ρεμούντης περιγράφει το σερφ στα νερά της Πορτογαλίας
Η Αχαία και φυσικά οι κάτοικοί της είναι διαχρονικά δεμένοι με το θαλάσσιο στοιχείο. Για να λέμε την αλήθεια η θάλασσα είναι συνεχώς δίπλα μας, σχεδόν καθημερινά την γευόμαστε με όλους τους τρόπους: Μυρίζουμε την αύρα της, βλέπουμε τον ήλιο να βυθίζεται σε αυτήν σε κάθε ηλιοβασίλεμα, κάνουμε ιστιοπλοία, κολυμπάμε, το λιγότερο που σκέφτεται κανείς είναι ότι δίπλα της πίνουμε τα ουζάκια μας ή τον καφέ μας.
Όλα τα παραπάνω δεν ήσαν... αρκετά για τον 28χρονο Σπύρο Ρεμούντη, γιο του Θόδωρου Ρεμούντη, μεγάλου ταλέντου του Απόλλωνα Πατρών την δεκαετία του 80 όταν έπαιζε από έφηβος στην Α Εθνική και σήμερα γιατρού - γυναικολόγου στο Αίγιο.
Ο Σπύρος Ρεμούντης διεκδίκησε από την θάλασσα κάτι περισσότερο: Σερφ στα μεγάλα κύματα του Ατλαντικού. Πώς του ήρθε αυτή η διάθεση και ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε κύματα που να σε παροτρύνουν να τα "νικάς" με μια σανίδα κάτω από τα πόδια σου; Ο ίδιος θα μας πει:
"Όλα ξεκίνησαν από μια φωτογραφία που είδα στο Δημοτικό. Αισθάνθηκα ότι θα ήθελα να το κάνω. Υπήρχε κύμα, ήλιος, σερφ. Σκέφτηκα τότε: Τι κρίμα, που δεν έχουμε στην Ελλάδα τέτοια κύματα για να μπορέσω κάποτε να το κάνω και εγώ. Μεγαλώνοντας το είχα πάνα στο μυαλό μου αλλά θεωρούσα ότι ποτέ δεν θα γινόταν, δεν θα είχα την ευκαιρία"
- Πώς ασχολήθηκες τελικά;
- Μπήκα στο Διαδίκτυο και βρήκα ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν παραλίες με μικρότερα βέβαια κύματα που όμως σου δίνουν την δυνατότητα να κάνεις σερφ. Ο κόλπος της Βουλιαγμένης κάποιες φορές, η Κρήτη, η Πάργα, η Πρέβεζα και η Νότια Πελοπόννησος έχουν τέτοιες παραλίες. Παράλληλα βρήκα Έλληνες που ήδη ασχολούνταν οπότε δεν ήμουν μόνος!"
- Ωστόσο μετά την πρώτη ενασχόληση στην Ελλάδα φεύγεις για Πορτογαλία, δηλαδή για τα κύματα του Αταλαντικού
- Πάλι από το Διαδίκτυο βρίσκω ένα καμπ για αρχαρίους στο φημισμένο για το σερφ πορτογαλικό χωρίο Peniche. Εκεί τα κύματα είναι μέχρι δυο μέτρα και καταφέρνω να ζήσω το παιδικό μου όνειρο.
- Συγκρίνοντας αυτό που ονειρεύτηκες σαν παιδί με αυτό που τελικά ζεις, υπάρχουν διαφορές;
- Σαν παιδί είδα την διασκέδαση. Όλα εύκολα, ανεβαίνεις στην σανίδα και απολαμβάνεις. Στην πράξη δεν είναι έτσι. Υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας και χρειάζεσαι χρόνο, επιμονή και μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρεις, αλλά έτσι δεν είναι και στην υπόλοιπη ζωή μας;
- Πόσο δύσκολο είναι;
- Κατ αρχήν είναι τρομακτικό. Πιστεύω ότι όλοι οι σέρφερ φοβούνται απλώς όταν τελικά ανεβαίνουν στην σανίδα το ξεπερνούν και αφοσιώνονται στην προσπάθεια. Μετά είναι τα όρια του καθενός. Λίγο πιο πέρα από την Peniche, υπάρχει η παραλία της Nazare (φωτό), με κύματα στα 30 μέτρα τα υψηλότερα στον κόσμο! Πρέπει να είσαι εντελώς "ψυχάκιας" για να πας εκεί. Το κύμα αυτό μπορεί να σε συνθλίψει, να σου σπάσει κόκαλα, ακόμα και να σε σκοτώσει, εμένα δεν με ξιτάρει κάτι τέτοιο.
- Πρέπει να το ρωτήσω: Είσαι στον Ατλαντικό, τι γίνεται με καρχαρίες;
- Δεν υπάρχει κίνδυνος, ούτε υπήρξε ποτέ τέτοιο κρούσμα στην Πορτογαλία. Υπάρχουν καρχαρίες αλλά είναι μακριά.
- Κάνοντας σερφ, ποια ήταν η κορυφαία μαγική σου στιγμή;
- Ήταν φέτος. Έμεινα δυο μήνες στην Πορτογαλία κάνοντας κάθε μέρα σερφ και έζησα το 100% αυτού που επιθυμούσα από παιδί.
- Όλη αυτή η προσπάθεια για σερφ, σου "κλέβει" κάτι από την υπόλοιπη ζωή σου, δεδομένου ότι δεν το κλάνεις επαγγελματικά,. δεν έχεις έσοδα.
- Δύσκολη ερώτηση. (Σκέφεται...). Λοιπόν νομίζω ότι δεν σου κλέβει απλώς όταν λες θα πάω διακοπές διαλέγεις παραλίες για να κάνεις και σερφ. Τώρα αν θα υπήρχαν έσοδα από μαι τέτοια δραστηριότητα; Σπουδαίοι σέρεφερ έχουν χορηγούς και ζουν μέσα από αυτήν την δράση. Όμως πόσο όμορφο θα ήταν να υπήρχε στην Ελλάδα ένα καμπ εκμάθησης σε μια σωστή παραλία; Θα ήταν όμορφο να είχα ένα τέτοιο καμπ αλλά για την Ελλάδα είναι ίσως νωρίς.
- Τελευταία ερώτηση: Είσαι στην σανίδα πάνω στο κύμα, έχεις σκεφτεί κάτι εκείνη τη στιγμή;
- Είσαι 100% αφοσιωμένος στο τι κάνεις και είναι αδύνατον να σκεφτείς οτιδήποτε. Για να μνημονεύσω τον πατέρα μου που έχει παίξει μπάσκετ, έχεις φύγει μόνος με την μπάλα στον αιφνιδιασμό και πας για κάρφωμα! Ώσπου να το κάνεις δεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο.
