Οι πολιτικές λιτότητας της Γερμανίας είχαν έναν σταθερό στόχο: Η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου να είναι 1 προς 1,4 υπέρ του ευρώ. Με αυτή την υπεροχή του ευρώ οι μεγάλες Γερμανικές εταιρείες υπερπλούτιζαν απυθυνόμενες σε αγορές όπως η Κίνα ή η Ινδία με συνολικό πληθυσμό 2,5 δισ. ανθρώπων.
(Η σύγκριση ήταν αμείλικτη. Την ώρα που οι πωλήσεις γερμανικών προιόντων υποχωρούσαν στον ευρωπαϊκο νότο των 150 εκατομμυρίων ανθρώπων, απογειωνόντουσαν στις αναδυόμενες αγορές των δισεκατομμυρίων ανθρώπων).
Η κρίση του Νότου μπορούσε εύκολα να αντιμετωπιστεί εν τη γενέση της με τον τρόπο που αντιμετώπισαν την ίδια κρίση και οι ΗΠΑ: Τυπώνοντας χρήμα και ξεκινώντας μεγάλα δημόσια έργα. Η Γερμανία το μπλόκαρε γιατί σε μια τέτοια περίπτωση η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου θα έπεφτε κοντά στο 1,1 προς 1 και τα κέρδη των γερμανικών εξαγωγών θα μειώνονταν.
Φαίνεται ωστόσο ότι η περίοδος των παχιών αγελάδων με τις ισοτιμίες έληξε για την Γερμανία και μάλιστα αιτία είναι η λιτότητα. Μόλις χθες είχαμε την χαμηλότερη ισοτιμία ευρώ - δολάρίου που έπεσε στο 1,1037 δολάριο και είναι επιστροφή στο 2003!
Η συνεχόμενη πτώση παρατηρείται εν όψει της συνεδρίασης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οπότε και θα ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στην ευρωζώνη (τύπωμα ευρώ).
Αργά χθες το βράδυ, η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου διαμορφωνόταν στο 1,1090, με το κοινό νόμισμα να υποχωρεί κατά 1% έναντι του αμερικανικού νομίσματος. Ωστόσο, οι πιέσεις στο κοινό νόμισμα εντάθηκαν σήμερα στις ασιατικές αγορές οδηγώντας το ευρώ έως και στα επίπεδα του 1,1026 δολαρίου.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
