Τι (δεν) κατάλαβαν Ευρώπη και ΗΠΑ από το μάθημα της Κίνας

Ευρώπη και ΗΠΑ παρακολουθούν στενά την πρόοδο της Κίνας στον περιορισμό της πανδημίας προκειμένου να έχουν μία κατεύθυνση στο πώς θα νικήσουν τον νέο κορωνοϊό και εντός των δικών τους συνόρων. Ίσως όμως να αντλούν τα λάθος μαθήματα, προειδοποιούν γιατροί και ειδικοί σε εκτενές ρεπορτάζ της Wall Street Journal. 

H καραντίνα που επεβλήθη στην πόλη Γουχάν και ευρύτερα στην επαρχία Χουμπέι από τις 23 Ιανουαρίου βοήθησε στο να επιβραδυνθεί η μετάδοση του ιού σε άλλα μέρη της τεράστιας αυτής χώρας. Αλλά δεν εμπόδισε πραγματικά την εξάπλωσή του μέσα στην Γουχάν.

Αντ'αυτού ο ιός συνέχισε να μεταδίδει μεταξύ των μελών της οικογένειας στα σπίτια, σε μεγάλο βαθμό επειδή τα νοσοκομεία ήταν ήδη πολύ επιβαρυμένα και δεν μπορούσαν να υποδεχθούν όλους τους ασθενείς, σύμφωνα με μαρτυρίες γιατρών που βρέθηκαν εκεί. 

Αυτό που άλλαξε πραγματικά προς το καλύτερο την κατάσταση στην πόλη ήταν μετά τις 2 Φεβρρουαρίου ένα πιο επιθετικό και συστημικό καθεστώς καραντίνας, με βάση το οποίοι ήπιες περιπτώσεις ή ακόμη και ύποπτα απλώς κρούσματα, όπως και υγιείες στενές επαφές επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στάλθηκαν σε αυτοσχέδια νοσοκομεία και προσωρινά κέντρα απομόνωσης. 

Η τακτική απαιτούσε τη μετατροπή εκατοντάδων ξενοδοχείων, σχολείων και άλλων κτιρίων σε κέντρα απομόνωσης, καθώς και την κατασκευή δύο νέων νοσοκομείων και τη δημιουργία 14 προσωρινών σε δημόσια κτίρια. Υπογράμμισε επίσης τη σημασία της ικανότητας ελέγχων η οποία σύμφωνα με τις τοπικές αρχές επεκτάθηκε από 200 εξετάσεις την ημέρα στα τέλη Ιανουαρίου έως 7000 καθημερινά μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου.

Τα βήματα αυτά είναι πολύ πιο δραστικά από αυτά που γίνονται σήμερα στις περισσότερες πόλεις της Δύσης. Ως αποτέλεσμα, πολλοί γιατροί και εμπειρογνώμονες λένε ότι τα πρόσφατα lockdown στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη θα επιβραδύνουν μεν την εξάπλωση του ιού, αλλά δεν θα είναι αρκετά για να σταματήσουν την πανδημία ή να εμποδίσουν την υπερβολική πίεση στα νοσοκομεία. 

«Πολλά από τα μαθήματα έχουν χαθεί» δήλωσε ο Devi Sridhar, καθηγητής παγκόσμιας δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. «Το lockdown βοηθάει στο να αγοράσει χρόνο: Ο μόνος τρόπος που θα λειτουργήσει είναι να αρχίσουμε να ελέγχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού». 

Ο ίδιος πιστεύει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και κάποιες ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει τελικά, όπως έγινε και στην Κίνα, να εγκαταστήσουν πολλά αυτοσχέδια νοσοκομεία και κέντρα απομόνωσης για να απομονώσουν περισσότερες περιπτώσεις, αν θέλουν να θέσουν τον ιό υπό έλεγχο. «Απουσία θείας παρέμβασης, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη διέξοδος», είπε, συμπληρώνοντας ότι κινούμαστε ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά το κάνουμε πολύ αργά. 

Στην πόλη της Νέας Υόρκης, οι ομοσπονδιακές αρχές σχεδιάζουν να δημιουργήσουν κινητά νοσοκομεία, συνολικής χωρητικότητας 1.000 κλινών, στο συνεδριακό κέντρο Jacob K. Javits στο Μανχάταν. Η Νέα Υόρκη έχει επίσης εξετάσει τη μετατροπή ολόκληρων ξενοδοχείων σε νοσοκομεία, αλλά δεν είναι σαφές πόσα κρεβάτια θα διατεθούν.

Ο Zhang Jinnong, επικεφαλής του τμήματος έκτακτης ανάγκης στο νοσοκομείο Xiehe της Γουχάν, δήλωσε ότι το σημαντικότερο ήταν να διαχωριστούν τα μολυσμένα από τα υγιή σε ξενοδοχεία- κέντρα απομόνωσης όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να απομονωθούν σε χωριστά δωμάτια.

Περισσότερα από 50.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωναϊού εντοπίστηκαν στη Βουχάν. Οι πρώτες περιπτώσεις αφορούσαν κυρίως ανθρώπους που συνδέονταν με μια αγορά τροφίμων που πωλούσε κρέας άγριων ζώων. Ο ιός έχει σκοτώσει 2.524 άτομα στην πόλη. 

Από τα τέλη Φεβρουαρίου, ωστόσο, ο επίσημος αριθμός νέων επιβεβαιωμένων περιπτώσεων μειώθηκε δραστικά. Τις τελευταίες έξι ημέρες, κατεγράφη μόνο μία, ενθαρρύνοντας ις κινεζικές αρχές να κλείσουν όλα τα προσωρινά νοσοκομεία και να αρχίσουν να χαλαρώνουν την απομόνωση.

Από σήμερα οι υγιείς μπορούν να εγκαταλείψουν την κεντρική επαρχία Χουμπέι,  εκτός από την πρωτεύουσα Γουχάν, όπου οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί ισχύουν έως τις 8 Απριλίου.

Ορισμένοι ξένοι εμπειρογνώμονες και αξιωματούχοι είναι σκεπτικοί για το εάν η Κίνα μπορεί να λειτουργήσει ως μοντέλο. Όχι μόνο γιατί αρχικά υπήρξαν προσπάθειας να αποκρυβεί η πραγματική έκταση, αλλά και καθώς κατά τη διάρκεια των περιορισμών έως το ολικό Lockdwon περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι μπόρεσαν να εγκαταλείψουν το επίκεντρο της επιδημίας.

Επιπλέον πρέπει να επισημάνουμε ότι υπήρξαν πολλα κρούσματα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Κάποιοι αμφισβητούν δε τα επίσημα στοιχεία της Κίνας και άλλοι φοβούνται δεύτερο κύμα τώρα που χαλαρώνουν οι περιορισμοί. 

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ένα πολύ καλύτερο μοντέλο θα ήταν η Νότια Κορέα, η οποία απάντησε στην πανδημία με συστηματικούς και εξαιρετικά εκτεταμένους ελέγχους στον πληθυσμό.