Σουηδία: Ο πλέον επικίνδυνος κατά συρροή δολοφόνος της χώρας αποδείχθηκε μυθομανής

Ανάστατη είναι η αστυνομία και η κοινή γνώμη στη Σουηδία μετά την αποκάλυψη ότι ο πλέον επικίνδυνος κατά συρροή δολοφόνος της χώρας αποδείχθηκε μυθομανής! Ο λόγος για τον 62χρονο σήμερα Τόμας Κουίκ που ισχυρίζεται ότι οι 30 δολοφονίες που ομολόγησε ότι διέπραξε την περίοδο 1975-1985 σε Σουηδία, Νορβηγία, Δανία και Φινλανδία ήταν αποκυήματα της φαντασίας του. Θα μπορούσε να είναι μυθιστόρημα του Χένινγκ Μάνκελ με τον επιθεωρητή Κουρτ Βαλάντερ αλλά είναι, όπως όλα δείχνουν, πραγματικότητα.

Στο βιβλίο που κυκλοφόρησε αυτόν το μήνα με τίτλο «Τόμας Κουίκ: η δημιουργία ενός κατά συρροή δολοφόνου» του δημοσιογράφου και συγγραφέα Χάνες Ράσταμ, ο οποίος λίγο μετά πέθανε από καρκίνο, υποστηρίζεται ότι ο αιμοσταγής δολοφόνος δεν ήταν παρά ένας παθολογικός ψεύτης ο οποίος συγκέντρωνε το υλικό της μυθοπλασίας του από μια βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης και αποκόμματα παλιών εφημερίδων που αφορούσαν ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

Η έρευνά του καταπώς φαίνεται ήταν εξονυχιστική. Μπορούσε να περιγράψει στις καταθέσεις του με λεπτομέρειες ακόμα και τα όπλα που χρησιμοποίησε στις δολοφονίες, να δώσει πληροφορίες για την εμφάνιση και τα ρούχα που φορούσαν τα (υποτιθέμενα) θύματά του. Όταν δε του απαγγέλθηκαν επισήμως οι κατηγορίες, οι δικηγόροι του και ο ίδιος ο Κουίκ απέκτησαν πρόσβαση σε ακόμα περισσότερες πληροφορίες, πράγμα που τον βοήθησε να κάνει τις ιστορίες του ακόμα πιο πειστικές.

Ο Κουίκ συνελήφθη το 1990 για ένοπλη ληστεία και μετά το δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε να ακολουθήσει ψυχοθεραπεία. Στη διάρκεια των συνεδριών περιέγραφε με ακρίβεια στους ψυχοθεραπευτές του πώς στραγγάλιζε, βίαζε, μαχαίρωνε, τεμάχιζε και έτρωγε τα θύματά του! Το 2008, σε μια αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στον Ράσταμ, ενώ ακόμα κρατούταν σε ψυχιατρική κλινική, αναίρεσε τις ομολογίες του.

Η έρευνα της αστυνομίας, μετά την αποκάλυψη αυτή που, όπως είπε ο ίδιος ο Κουίκ τον απελευθέρωσε σωματικά και ψυχικά, απέδειξε ότι αυτή τη φορά δεν έλεγε ψέματα. Μέσα στην ανυπομονησία της η αστυνομία να «κλείσει» τότε τις υποθέσεις, αποδέχθηκε με ευκολία τα όσα έλεγε ο μυθομανής χωρίς να επιχειρήσει την παραμικρή διασταύρωση στοιχείων. Δεν συνέκρινε αποτυπώματα, δεν συνέλεξε γενετικό υλικό. Οι πραγματικοί ή ο πραγματικός δολοφόνος παραμένουν ασύλληπτοι και πλέον οι συγγενείς των θυμάτων απαιτούν τον εντοπισμό και την καταδίκη τους.