Δυο ημίγυμνες κοπέλες με μαγιό κρατούν από μια λεκάνη με νερό και στέκονται εκ δεξιών και ευωνύμων του Τραμπ μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Όταν ο Τραμπ δίνει εντολή τον καταβρέχουν αν και φορά κοστούμι και γραβατα. Αμέσως μετά ο Τραμπ αρχίζει να τραβά τα μαλλιά του λέγοντας: "Βλέπετε; Δεν είναι ψεύτικα είνια δικά μου".
Η γελοία αυτή εικόνα επαναλήφθηκε στα λόγια στην ορκωμοσία του Τραμπ. "Δεν με νοιάζει αν θα βρέξει", είπε στους επίσημους καλεσμένους. "Μια βροχή θα αποδείξει ότι τα μαλλιά είναι δικά μου".
Αυτός είναι ο Τραμπ. Ένας άξεστος λεφτάς που έχει πάθος με τον... εαυτό του (κόμπλεξ). Δεν θα μπορέσει να τιθασεύσει την παρορμητικότητά του και θα κινεί τα πάντα γύρω από αυτόν. Θα τα ανακατέψει όλα τόσο πολύ που στο τέλος θα έχει αυτοπαγιδευτετεί και δεν θα μπορεί να βρει διέξοδο.
Η εσωστρεφής και σαρδανάπαλη "πολιτική" του θα ΄φερει προσωρινή αναστάτωση και θυμό και στις ΗΠΑ και στην διεθνή κοινότητα αλλά στο τέλος μόνον οι ΗΠΑ θα πληρώσουν το τίμημα. Οι ΗΠΑ γίνονται μαι αναξιόπιστη και ανυπόληπτη "μικρή" χώρα που δεν θα επηρεάζει τίποτε και αυτό θα το πληρώσει.
Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο του πνευματικού κόσμου των ΗΠΑ έχει καταλάβει πόσο άξεστος και επικίνδυνος είναι ο Τραμπ και στέκεται απέναντί του. Ο Τραμπ δεν μπόρεσε να βρει καλλιτέχνη για να τραγουδήσειο στην ορκωμοσία του ενώ η κόρη Σινάτρα που αρνήθηε και αυτή να τραγουδήσει το My Way (ο δικός μου τρόπος) τον προέτρεψε να προσέξει τον πρώτο στίχο του τραγουδιού: «Και τώρα που πλησιάζει το τέλος...».
Πράγματι η αντίστροφη μέτρησ γισ την αποβολή του Τραμπ από την εξουσία άρχισε με τα δεκάδες ιντερνετικά ρολόγια που μετρούν αντίστροφα λεπτό προς λεπτό την πορεία προς τος τέλος της τετραετίας του.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
