Η επιλογή των πέντε προσώπων, που θα αναλάβουν τις κορυφαίες θέσεις της Ε.Ε. και το καθήκον να την οδηγήσουν στο μέλλον θα είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς οι κάλπες οδήγησαν σε ένα κατακερματισμένο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι εκλογές του 2019 σήμαναν το τέλος της κυριαρχίας των δύο μεγάλων σχηματισμών- του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των κεντροαριστερών Σοσιαλιστών και Δημοκρατών.
Ωστόσο η ακροδεξιά επίθεση δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο πολλοί φοβούνταν, καθώς η υψηλή για το υψηλότερο εδώ και δύο δεκαετίες ποσοστό συμμετοχής έδωσε ώθηση σε Φιλελεύθερους (ALDE) και Πρασίνους.
Τα δύο μεγάλα κόμματα βλέπουν τις έδρες τους να περιορίζονται αθροιστικά στις 332 από 401. Δεν εξασφαλίζουν έτσι τις απαιτούμενες 376 για την έγκριση του νέου επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
«Ερχόμαστε αντιμέτωποι με το συρρικνούμενο κέντρο» σχολίασε ο υποψήφιος του ΕΛΚ για την Κομισιόν, Μάνφρεντ Βέμπερ. «Δεν βλέπω πλειοψηφία κατά των φιελελευθέρων, δεν βλέπω πλειοψηφία κατά των Σοσιαλιστών ή κατά του ΕΛΚ...
Επομένως αυτό που ζητώ είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να εργαστούμε μαζί στο εξής» συμπλήρωσε.
Αν θέλει κανείς να διακρίνει τρία βασικά στοιχεία του αποτέλεσματος, τότε αυτά είναι τα ακόλουθα:
1. Η πτώση των μεγάλων
Τα δύο μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα έχασαν την αθροιστική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, περιοριζόμενο στο 42% των ψήφων. Έχασαν ψήφους προς τους Φιλελεύθερους (ALDE), τους Πρασίνους και τους Εθνικιστές σε μία νέα κατακερματισμένη πραγματικότητα.
Για μία νέα ισορροπία δυνάμεων κάνει λόγο το ALDE, που εξασφάλισε την τρίτη θέση. Η συμμετοχή ήταν η υψηλότερη από το 1994, με τους νέους να δίνουν δυναμικά το «παρών».
Στη Γερμανία οι Χριστιανοδημοκράτες μένουν πρώτη δύναμη αλλά με ποσοστό μόλις 28%, ενώ το SPD πέφτει στην τρίτη θέση με 16%.
2. Το πράσινο κύμα
Σε πολλά κράτη μέλη από τις σκανδιναβικές χώρες έως την Πορτογαλία είχαμε αισθητή άνοδο των Πρασίνων. Στη Γερμανία ήρθαν δεύτεροι, αλλά θεωρούνται οι μεγάλοι νικητές, διπλασιάζοντας το ποσοστό τους στο 20,5%.
Στη Γαλλία κατακτούν την τρίτη θέση με 13,2%, στην Πορτογαλία φαίνεται ότι κατακτούν για πρώτη φορά έδρα στην Ευρωβουλή και στη Φινλανδία είναι για πρώτη φορά δεύτεροι.
Εξαίρεση η Σουηδία, όπου έχασαν 6 μονάδες. Περίπου το 1/3 των νέων έως 30 ετών υπολογίζεται ότι ψήφισαν το κόμμα των Πρασίνων ανά την Ε.Ε. των 28.
3. Μεικτή η εικόνα για το εθνικιστικό κύμα
Ήταν οι εκλογές που θα έδιναν στους Εθνικιστές ρόλο ρυθμιστή και δυνατότητα καθορισμού της ατζέντας στην Ευρώπη. Δεν έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ναι μεν η Λέγκα του Σαλβίνι στην Ιταλία και ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν στη Γαλλία πέτυχαν πρωτιές- ηχηρό καμπανάκι, αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη τα κέρδη ήταν μικρότερα των προβλέψεων.
Στη Γερμανία το AfD ανεβάζει τη δύναμή του στο 11% από 7% στις προηγούμενες Ευρωκλογές, αλλά το ποσοστό είναι χαμηλότερο από εκείνο που εξασφάλισε στις εθνικές εκλογές του 2017.
Στην Ισπανία το ακροδεξιό Vox πέφτει στο 6,2% από 10,3%, που είχε πετύχει στις εθνικές εκλογές μόλις πριν από ένα μήνα. Στη Βρετανία το Kόμμα του Brexit πέτυχε τη νίκη εις βάρος κυρίως των Συντηρητικών, αλλά και οι ένθερμοι υπέρμαχοι της Ε.Ε., Φιλελεύθεροι Δημοκράτες ανέβασαν τη δύναμή τους εις βάρος των Εργατικών.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
