Η κουλτούρα του ψεύδους
Το 1983 για έναν αγώνα μπάσκετ πήγα στην Κομοτηνή. Η ομάδα ταξίδεψε με το τρένο. Όταν κατέβηκα στον σταθμό της πόλης έπαθα σοκ. Όλοι μιλούσαν τούρκικα! Γνώριζα την ύπαρξη μειονότητας στην Θράκη, αλλά τι ακριβώς γνώριζα; Ότι ήσαν ΈΛΛΗΝΕΣ μουσουλμάνοι.
Έκπληκτος στο σταθμό της Κομοτηνής - και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν είχαμε περάσει τα σύνορα και δεν είχαμε βρεθεί στην... Τουρκία - συνέχιζα να ακούω παντού την τουρκική έχοντας μέσα στη νιότη μου μια εφιαλτική απορία : Γιατί αυτοί οι Έλληνες μιλούσαν την τουρκική; Η Ελλάδα δεν ήταν φυλετικά μια ομοιογενής χώρα;
Τριάντα χρόνια μετά μπορώ να σας δώσω τη απάντηση. Οι ψεύτες Έλληνες πολιτικοί, μέσα από την διαχρονική στρατηγική της ανάγκης για την επανεκλογή τους, πάντα μα πάντα έλεγαν στους ανόητους ιθαγενείς της χώρας ΨΕΜΜΑΤΑ. Αυτό που μπορεί να γνώριζε όλος ο πλανήτης - την ύπαρξη τούρκικης μειονότητας στην Θράκη - έκαναν ότι μπορούσαν να μην το μάθουμε εμείς οι Έλληνες ! Εις εξ αυτών τότε ήμουν και εγώ. Και δεν ήμουν ο μόνος.
Η κουλτούρα του αέναου ψεύδους των Ελλήνων πολιτικών προς τους Έλληνες πολίτες, συνεχίζεται αδιαλείπτως φυσικά. Πλεονάσματα, ανάπτυξη, η κρίση που τελειώνει, η δημοκρατία που λειτουργεί, ψέμματα, ψέμματα, ψέμματα, με αυτά εξακολουθούν να πορεύονται οι πολιτικοί που κυβερνούν.
Και πάντα με την ίδια συνταγή. Όλος ο πλανήτης να ξέρει την αλήθεια δεν πειράζει. Οι Έλληνες πολίτες να μην ξέρουν.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
