Η ελληνική κοινωνία αποδιαλύεται
Είμαι εκ φύσεως ένας παρατηρητής. Βλέπω, ακούω (στο τέλος... γράφω!). Οι εκλογές της π. Κυριακής μου έχουν δώσει την εικόνα μιας μοναδικής σε παρακμή σύγχισης.
Το πρώτο που βλέπω είναι ο θυμός απλών ανθρώπων για την (δήθεν...) αντοχή του δικομματισμού. Πολλοί φίλοι τα βάζουν ευθέως με τους ανώνυμους πολίτες που "αν και πεινάνε, είναι στα συσίτια, είναι υπό διωγμόν, ψήφισαν πάλι πρόσωπα του δικομματισμού διασώζοντάς τον".
Το δεύτερο που βλέπω είναι ένας χυλός ανοησίας των κομμάτων και των ΜΜΕ. Αναδεικνύουν θέματα όπως ένα σποτ του "Ποταμιού" ή τη δήθεν πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους της "Χρυσής Αυγής". Ανύπαρκτα θέματα στο μίξερ της θεματολογίας που τα ΜΜΕ ορίζουν για να αποπροσανατολίζουν.
Τι βλέπω δηλάδη; Την κρίση αξιών να βαθαίνει. Κομματα, πρόσωπα, δημοσιογράφοι, πολίτες σε μια άνευ προηγουμένου σύγχιση, να απεραντολογούν, να θυμώνουν, αμήχανοι και εκνευρισμένοι να κινούνται σε ένα τίποτα : Δεν υπάρχει πραγματική συζήτηση για οτιδήποτε.
Τα παραπάνω έχουν εξήγηση. Η έλλειψη φωτεινών προσώπων, σχεδίων για την κρίση και πραγματικών οραμάτων αποδιαλύει την ελληνική κοινωνία με νέα παρακμιακά φαινόμενα που θα οδηγήσουν ακόμα και τον έναν πολίτη εναντίον του άλλου.
Η κρίση γίνεται όλο και χειρότερη.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
