Χωρίς ηγέτες, χωρίς σχέδιο και με ένα κατάπτυστο κομματικό κράτος - λάφυρο η Ελλάδα πλέον κινδυνεύει

Υπήρξαμε σκληροί και άδικοι με την αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Την καταγγείλαμε με σφοδρότητα όταν πρώτοι οι πολιτικοί την απαξίωσαν "άλλα λέγοντας και άλλα πράττοντας". Μιλήσαμε και για κυβερνήσεις μειοψηφίας αφού οι μεγάλες αποχές των πολιτών από την κάλπη, αλλά και τα εκλογικά συστήματα έδιναν την εξουσία σε μειοψηφίες.

Ακόμα χειρότερα καταγγείλαμε την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όταν μέσα από την παγκοσμιοποίηση επεβλήθη η λογική των Τραπεζών (της απληστίας και της "φούσκας" των εικονικών προϊόντων) που περιθωριοποίησε την πολιτική, την μετέτρεψε σε κομπάρσο των εξελίξεων.

Ξεχάσαμε ότι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι μακράν το καλύτερο σύστημα για μια κοινωνία γιατί δεν είναι μόνο η κάλπη που την περιγράφει αλλά πολλά περισσότερα. Και τώρα ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ από την άδικη απαξίωσή της.

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, είναι υρίως το Σύνταγμα της κάθε χώρας, δηλαδή οι κανόνες συνεννόησης μεταξύ εξουσίας και απλών πολιτών. Είναι οι ανεξάρτητοι θεσμοί που λειτουργούν με κύριο γνώμονα τον σκληρό έλεγχο της εξουσίας. Είναι εν τέλει ολόκληρο το λειτουργικό οικοδόμημα που έχει σφυρηλατηθεί μέσα στο χρόνο και εγγυάται την σωστή πορεία της κοινωνίας.

Αυτές τις ημέρες βρέθηκα στην Ιταλία. Μεταξύ Νάπολης και Ρώμης είχα την ευκαιρία να συζητήσω με αρκετούς Ιταλούς που δεν ανησυχούσαν καθόλου για την άνοδο των λαϊκιστών του Πέπε Γκρίλο στις πρόσφατες εκλογές.

 Όλοι σχεδόν μου είπαν: "Ο Ρέντσι δεν ήταν έτοιμος, στα επόμενα χρόνια θα επιστρέψει δυναμικά. Ο Μπερλουσκόνι πολιτικά ξέρει να πείθει αλλά όχι να πράττει. Όσο για τους λαϊκιστές, η ψήφισή τους ήταν μονόδρομος. Θα δούμε αν μπορούν να κάνουν κάτι".

Δεν είδα καμία ανησυχία για το κακό που μπορεί να φέρουν οι λαϊκιστές στην Ιταλία (ανησυχία που εκφράζεται στην ΕΕ) και κατάλαβα γιατί. Η χώρα έχει και κανόνες και θεσμούς (Θημηθείτε τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό Κράξι να δραπετεύει από τη χώρα για να μην μπει φυλακή από την ανεξάρτητη Ιταλική Δικαιοσύνη). 

Στην Ιταλία, σε αντίθεση με την Ελλάδα του ανύπαρκτου Κοινοβουλευτισμού (όλα ελέγχονται ασφυκτικά από το εκάστοτε κόμμα που κυβερνά, αλλάζοντας νόμους και υποτάσσοντας Θεσμούς), κανείς δεν παίζει με ότι έχει κερδίσει η κοινωνία τους.

Οι Ιταλοί όπως και οι Βέλγοι, οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί κ.α έχουν τέτοιους δημοκρατικούς κανόνες που μπορούν να λειτουργήσουν και χωρίς κυβερνήσεις (όπως έχει συμβεί αρκετές φορές - τους τελευταίους μήνες στη Γερμανία).

Το πρόβλημα το έχει μόνο η Ελλάδα που αν υπάρχει ένας κανόνας στην λεγόμενη "Ελληνική Δημοκρατία", αυτός είναι: Δεν έχουμε κανόνες. Whatever works (Ότι κάτσει).

Η Ελλάδα του "δεν έχουμε κανόνες" είναι αυτό το αισχρό πελατειακό ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ κράτος της αναξιοκρατίας που μας έχει αποβουλιάξει σαν κοινωνία. Η χώρα μέσα από μια φοβερή πολυνομία, έναν δημόσιο τομέα ανεύθυνων στελεχών και κυβερνήσεις που "βολεύουν" μόνο δικούς τους (δείτε το κομματικό κράτος που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγοντας) σώζεται προσωρινά από την συμμετοχή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ αλλά αυτό δεν αρκεί.

Είμαστε ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟΙ αφού το κράτος - τέρας των πολιτικών, η στοχευμένη διαίρεση των Ελλήνων, η έλλειψη σχεδίου σε κάθε τομέα, συνιστά μέγα κίνδυνο για την χώρα που δείχνει ανέτοιμη να συνέλθει.

Πηγή: 
http://molonoti.gr

Δείτε επίσης