Το ερώτημα είναι: Τις πταίει; (Μια συζήτηση με τον Δημήτρη Λειβαδά)

 


Ο φίλος Δημήτρης Λειβαδάς, δικηγόρος, μου έστειλε το παρακάτω κείμενο: "Καλημερα φιλε Ανδρέα. Μου είπες να σχολιάσουμε την επικαιρότητα. Ευτυχώς που υπήρξαν άνθρωποι που είχαν διαγνώσει που πήγαινε η Ελλάδα πολλά χρόνια πριν. Το κακό είναι ότι δεν τους ακούσαμε και τώρα το πληρώνουμε. Διάβασε λοιπόν τι είχε πει ο Σεφέρης και προβληματίσου.

"ΌΣΟ ΠΡΟΧΩΡΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. ΝΑ ΝΟΣΤΑΛΓΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό."

Θα το ανεβάσεις στα αρθρα σου, ή είσαι περήφανος για αυτά που ζούμε;".

Δεν είμαι υπερήφανος με αυτά που ζούμε εδώ και δεκαετίες. Και στο μυθιστόρημα μου "24 Ώρες Ακόμη" περιγράφοντας αυτό το μόνιμο κοινωνικό αδιέξοδο, καταλήγω στο συμπέρασμα: Μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι για σένα, κοίτα τι κάνεις εσύ για τον εαυτό σου". 

Δεν μιλάω για τον ατομισμό, μιλάω για την κοινωνική ευθύνη που πρώτα πρέπει να ξεκινά από τον εαυτό σου. Πως θα φτιάξεις την κοινωνία όταν είσαι ανίκανος να φτιάξεις την δική σου συγκρότηση; Την παιδεία σου;

Σε αυτή την παρακμή που ζούμε υπάρχουν υπεύθυνοι. Ποιοι είναι; Φυσικά οι πολιτικοί. Όμως δεν είναι υπεύθυνοι μόνο γιατί είναι ανίκανοι, κλεπτοκράτες, ψεύτες, χωρίς σχέδια κ.λπ. Το χειρότερο είναι ότι ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ οργανωμένα κάθε μικρή ή μεγάλη προσπάθεια να διορθωθεί κάτι. Αυτό ομολογώ ότι με εξοργίζει. Συμβαίνει δε μόνο στην Ελλάδα.

Ή απάντηση στον αγαπημένο μου φίλο Δημήτρη Λειβαδά λοιπόν είναι: Δεν είμαι υπερήφανος για ότι ζούμε αλλά γνωρίζω πολύ καλά ποιοί ευθύνονται γι αυτό. Και όσο μπορώ τους καταγγέλω. Είναι οι πολιτικοί, τα κόμματα τα Συνδικάτα  που μόνο υπονομεύουν 

Ο Τρικούπης είχε πει τον 19ο αιώνα (άρθρο στους ""Καιρούς" το 1874): Τις πταίει; Πρέπει να απαντηθεί επιτέλους το "Τις Πταίει;". Το να απορρίπτουμε  μόνο, είναι μια επικίνδυνη προσωπική απομόνωση που μόνο κακό μας κάνει. Πρέπει να καταλογίσουμε ευθύνες σε όποιον φταίει. Είναι το πρώτο βήμα για να διορθωθεί κάτι και ακομη δεν έχει γίνει.

 

                                    ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: 
http://molonoti.gr

Δείτε επίσης