Το άγριο φοροκυνηγητό αυτών που δεν έφταιξαν πουθενά

Ο Σεραφείμ Κωνσταντινίδης ξεγυμνώνει την ανεπάρκεια των πολιτικών - κυβερνώντων με το παρακάτω κείμενό του στην "Καθημερινή":

"Ας δούμε τα πράγματα θετικά. Να αντλήσουμε μαθήματα από την κρίση. Ας επικεντρωθούμε στην πραγματικότητα. Ποια πράγματα αποδείχθηκε ότι δεν έπρεπε να κάνουμε; Ποιο μήνυμα εκπέμπουν τα κυβερνητικά μέτρα;

Το πρώτο και αυτονόητο είναι η βλακεία που έκαναν οι περισσότεροι να αγοράσουν σπίτι. Δεν έπρεπε. Ορισμένοι όμως ήταν μεγαλύτεροι βλάκες και έκαναν επενδύσεις σε ακίνητα. Είχαν το σκεπτικό ότι επενδύουν για να έχουν εισόδημα στα γεράματα ή να αφήσουν κάτι στους απογόνους. Και κάποιοι, ακόμα χειρότεροι, πήραν δάνειο νομίζοντας ότι επενδύουν κεφάλαιο που θα αποδώσει. Σήμερα όλοι αυτοί αποδεικνύονται αποτυχημένοι. Ακόμα κι αν δεν έχουν δάνειο, πληρώνουν χαράτσια στη ΔΕΗ ή άλλους φόρους ακινήτων και, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν εισπράττουν ενοίκια. Η αξία των ακινήτων έχει συρρικνωθεί και η επιλογή τους ήταν από μεγάλο λάθος έως καταστροφή. Αποδείχθηκαν σωστοί όσοι μένουν στο νοίκι, δεν επιβαρύνονται με φόρους και μπορούν να πετύχουν σημαντική μείωση του ενοικίου.

Υπάρχει όμως και μια μεγάλη κατηγορία αποτυχημένων που σχετίζεται με τα αυτοκίνητα. Ορισμένοι προσπάθησαν να επωφεληθούν από τη χαμηλή τιμή του υγραερίου και πλήρωσαν για τη μετατροπή του αυτοκινήτου ώστε να μην επιβαρύνονται με την τιμή της βενζίνης. Οι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών, όμως, ανακάλυψαν τη νέα πηγή φορολογίας. Η τιμή του αερίου αυξήθηκε και η επένδυση αποδείχθηκε ανοησία. Πολλοί έκαναν σειρά από βλακείες. Κατ’ αρχάς απέκτησαν παιδιά. Το νέο φορολογικό καθεστώς τιμωρεί τους πολύτεκνους και δεν αναγνωρίζει ότι έχουν μεγαλύτερα έξοδα! Αν χρειάζονται μεγαλύτερο σπίτι, έχουν πρόβλημα γιατί θα φορολογηθούν αναλόγως. Κι αν πίστεψαν ότι το κράτος τούς έδωσε κίνητρα για να αγοράσουν μεγάλο όχημα για τις ανάγκες των οικογενειών τους, πάλι λάθος έκαναν. Το κράτος τούς παγίδεψε και τώρα πρέπει να πληρώσουν φόρο «πολυτελούς διαβίωσης» για το αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού που αγόρασαν. Μοναδική ελπίδα τους είναι να εφευρεθεί μεγάλο αυτοκίνητο με μηχανή λίγων κυβικών εκατοστών. Αλλά και οι υπόλοιποι που δεν αγόρασαν ακίνητα, αλλά επένδυαν στα «σίγουρα» ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τιμωρήθηκαν με το «κούρεμα». Κι αν έχουν αποταμίευση σε καταθέσεις, πάλι πλήττονται γιατί αυξάνεται ο φόρος στους τόκους από 10% σε 15%.

Ποιοι άλλοι τιμωρούνται; Οι φοροφυγάδες; Οχι, αντίθετα όσοι δηλώνουν μεγάλο εισόδημα! Αυτοί πληρώνουν έκτακτη εισφορά κάθε χρόνο, ειδική εισφορά αλληλεγγύης κάθε μήνα, φόρο εισοδήματος με ανώτερο συντελεστή. Το ανίκανο κράτος δεν μπορεί να εντοπίσει όσους φοροδιαφεύγουν και υπερφορολογεί τους ειλικρινείς.

Θα μου πείτε ότι το Δημόσιο αναγνωρίζει δαπάνες για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Ναι, αλλά ποιες; Οχι τις απολύτως απαραίτητες όπως ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο, πετρέλαιο θέρμανσης, ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη, ενοίκιο. Αναγνωρίζει δαπάνες για έξοδα που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν πια οι φορολογούμενοι. Δαπάνες για ρούχα, διασκέδαση, ξενοδοχεία. Κι αν δεν κάνουν αυτά τα έξοδα για να αποταμιεύσουν, τους τιμωρεί με μεγαλύτερη φορολογία.

Το κράτος επιβραβεύει όσους φοροδιαφεύγουν, δεν αγοράζουν ακίνητα, δεν αποταμιεύουν, δεν κάνουν παιδιά, ξοδεύουν χρήματα σε καλοπέραση. Επιβραβεύει μόνον τους γλεντζέδες που ξεφαντώνουν. Μια ζωή την έχουμε…