Πως μια "παρέα της καρέκλας" στην κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ αποδομεί ολόκληρη την χώρα αδιαφορώντας για το κόστος που ήδη πληρώνουμε όλοι

Τους Έλληνες πολίτες δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να τους απασχολεί, αλλά μια μικρή ομάδα προσώπων του, που έχει εγκατασταθεί στην εξουσία. Δεν μιλάμε δηλαδή για ένα κόμμα αρχών του 36%, με διάρθρωση και αξίες, αλλά για μια μικρή ομάδα στην κορυφή του, που συστηματικά μηχανεύεται τρόπους να παραμείνει στην εξουσία με όποιο κόστος. Προσέξτε παρακαλώ: Με όποιο κόστος και για την χώρα και για την κοινωνία.

Η μικρή αυτή παρέα κάνει ΔΥΟ κινήσεις: 

α) Ενισχύει τον δημόσιο υπάλληλο και δεν καταστρέφει (ακόμη) τον νυν συνταξιούχο ώστε να έχει εκλογική πελατεία. Στρέφεται δε εναντίον επιχειρήσεων, αγροτών, επιστημόνων, εμπόρων κ.α. για να υπογραμμίσει ότι υπάρχει μια θεμελιώδης ταξική αναγκαιότητα. Πρέπει να έχουν δικό τους το κράτος για τους ανήμπορους και τους μη έχοντες και με το κράτος αυτό να "πολεμούν" την διαπλοκή, την διαφθορά, τον κρυφό πλούτο και την φοροδιαφυγή (αυτά καταστρέφουν την χώρα όχι η πολιτική τους...).

Με αυτή τη λογική δεν έχουμε πια ένα κράτος που μας φορολογεί για να μας προσφέρει στη συνέχεια Παιδεία, Υγεία, δρόμους, υποδομές, κοινωνική προστασία κ.λ.π. αλλά ένα κράτος που αν δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι ή κάποιοι συνταξιούχοι μας κυνηγά να μας ληστέψει, να μας φτωχοποιήσει, να μας δημεύσει τους κόπους μιας ζωής. Ένα κράτος ΕΧΘΡΟ.

β) Εγκαθιστά όσο πιο γρήγορα μπορεί ένα μονοκομματικό καθεστώς στη χώρα. Αυτή την φορά δεν είναι ότι έχουν τοποθετήσει μέχρι και σε συνοικιακά γυμναστήρια δικές τους διοικήσεις για να εξασφαλίζουν ψήφους και ανακύκλωση μικρών ή μεγάλων αναθέσεων και έργων (το έκαναν και οι προηγούμενοι), το πάνε ακόμα παραπέρα. Θέλουν ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης, άλλους δικούς του  εργολήπτες δημοσίων έργων, ασφυκτικό έλεγχο παντού με κάθε νόμιμο ή παράνομο τρόπο.

Παρά την άλωση του κράτους όμως, το σχίσιμο του Συντάγματος, τον απίστευτο για δημοκρατική χώρα αυταρχισμό και την λογική καθεστώτος παντού, οι αριθμοί δεν βγαίνουν.  Αυτοί που καταστρέφονται είναι όλο και περισσότεροι από αυτούς που υποτίθεται ότι προστατεύονται (στην πραγματικότητα δεν προστατεύεται κανείς, όλοι βρίσκονται σε απόγνωση ακόμα και οι Δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι).

Το χειρότερο, η Ελλάδα απομονώνεται. Σύντομα θα κλείσουν τα βόρεια σύνορα και αυτό θα είναι τόσο βολικό για την Ευρώπη, αφού η ανίκανη να αλλάξει Ελλάδα θεωρητικά θα είναι στην ευρωζώνη αλλά πρακτικά έξω από αυτήν, η οικονομία μας θα διαλύεται, τίποτε δεν θα αλλάζει, πέραν του μεγέθους της καταστροφής.

Τι θα κάνει τότε η εμμονική αυτή παρέα της εξουσίας; Ακόμα  χειρότερες κινήσεις. Να φέρουν εκλογικό νόμο που θα κερδίζει ο... δεύτερος, να επιστρέψουν στο αντιμνημονιακό μπλοκ και να μιλάνε για δραχμή, να παραμένουν στην εξουσία δηλαδή όπως ο Μαδούρο στην Βενεζουέλα, όπου η  χώρα του μπορεί να μην είχε ούτε χαρτομάντιλα, αυτός όμως κυβερνούσε βγάζοντας αριστερούς λόγους.

Έχουμε μπλέξει με αυτή την μικρή παρέα της καρέκλας. Έχουν αρπάξει την εξουσία από το λαιμό και δεν την αφήνουν. Δεν είναι ούτε αριστεροί, ούτε δημοκράτες, είναι βαθιά εξουσιαστές και εδώ που μας έφτασαν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. ΟΛΟΙ μας εναντίον τους ώστε να επιστρέψει η κανονικότητα (και βλέπουμε...)

                                   ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ