Πλανήτης χωρίς "χωροφύλακα"

Το βιβλίο «Fire and Fury: Inside the Trump White House» («Φωτιά και Οργή: Μέσα στον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ») που μόλις κυκλοφόρησε, γράφει ότι ο Τραμπ δεν είναι κατάλληλος για τη δουλειά αυτή, κάτι που γίνεται μια ευρέως διαδεδομένη άποψη.

Το βιβλίο, περιγράφει έναν χαώδη Λευκό Οίκο, έναν πρόεδρο που δεν περίμενε να κερδίσει την προεδρία το 2016, και βοηθούς του Τραμπ που περιγελούν τις ικανότητές του. Ακόμα χειρότερα είναι ένας εμμονικός που φοβάται ότι θα τον δηλητηριάσουν, κολλημένος στο twitter, όπου απεραντολογεί, ή επιτίθεται κατά πάντων.

Ένας ηγέτης που δεν έχει ιδέα για τον παγκόσμιο ή έστω τον εθνικό του ρόλο. Ένας Τραμπ που το χυδαίο και το ανόητο είναι στην καθημερινότητά του (δείτε την λεκτική διαμάχη του με την Βόρεια Κορέα).

Υπάρχει και κάτι χειρότερο βέβαια. Ο πλανήτης έχασε τον... χωροφύλακά του, δηλαδή εκείνη την υπερδύναμη που έχοντας σχέσεις με όλους μπορούσε να επεμβαίνει και να προλαβαίνει την αυθαιρεσία, την διεθνή παρανομία κ.ο.κ. παντού στον πλανήτη. Τώρα μια ρευστότητα κυριαρχεί παντού με τους πάντες να είναι ανήσυχοι: Αν (τους) συμβεί κάτι ποιος θα επέμβει για να τους προστατεύσει;

Οι "φονιάδες των λαών" αμερικάνοι, δηλαδή οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει μέσω Τραμπ τον απομονωτισμό (!). Περιχαρακώνονται στα δικά τους, αδιαφορούν για οτι συμβαίνει στον πλανήτη αν δεν αφορά στενά τα συμφέροντα τους, ενώ χάνουν διαρκώς τα διεθνή τους ερείσματα. Είναι πρωτοφανής η ήττα των ΗΠΑ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για την μεταφορά της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. Οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν έχει πια παρά ελάχιστους συμμάχους.

Η ανθρωπότητα πορευόταν πάντοτε με τους "καλύτερους" (μορφωμένους, έμπειρους, ηθικούς κ.λ.π.) έστω και αν πολλές φορές τα παραπάνω ήσαν ψευδή ή υποκριτικά. Σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η ανθρωπότητα πορεύεται με τους αναγνωρίσιμους, ανεξάρτητα αν έχουν ικανότητες ή ήθος.

Η άνοδος του τηλεοπτικού κλόουν Τραμπ στα ύπατo αξίωμo του πλανήτη οφείλεται στο ότι κατάφερε ακόμη με γελοίους τρόπους να γίνει γνωστός. Πάιζοντας μικρούς ρόλους σε ταινίες πάντα σαν Τραμπ (!), βάζοντας το όνομά του σε κτίρια ή χαρτοπετσέτες, ανεβάζοντας ριάλιτι μπήκε στα σπίτια των απλών ανθρώπων που στο τέλος, αγανακτισμένοι από την αδυναμία της ελίτ να έχουν μια δικαιότερη κοινωνία την τιμώρησαν, εκλέγοντας ένα Τραμπ.

Μέσα σε έναν μόλις χρόνο απεδείχθη πόσο λάθος ήταν αυτή η επιλογή. Η ανάγκη να διοικούν άνθρωποι με γνώσεις, ήθος και ικανότητα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Ωστόσο ο κίνδυνος είναι πια εδώ: Για πρώτη φορά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει παγκόσμιος... χωροφύλακας, δεν υπάρχουν ηγέτες να διορθώσουν ένα χάος που επεκτείνεται διαρκώς.

                        ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ