Στο Λονδίνο ειχα ξαναπάει ανέμελα και χαριτωμένα για να δω ένα τουρνουά μπάσκετ. Αυτή τη φορά, είδα πολύ περισσότερα. Αιτία η συνάντησή μου με ένα Έλληνα φίλο μου που πριν έναν χρόνο έφυγε από την Ελλάδα αυτός, η γυναίκα του και τα τρία του παιδιά, έχοντας στην τσέπη του τα έξοδα διαβίωσης μόλις έξι μηνών.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ο ίδιος εργάζεται σε ένα μεγάλο μελετητικό γραφείο, (είναι αρχιτέκτονας), η σύζυγός του σε μια φημισμένη αλυσίδα υγιεινής διατροφής και ο ενήλιξ υιός του σε μια εμπορική εταιρεία.
Είδα έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, ο οποίος θεωρεί ότι έσωσε την οικογένεια του, κυρίως τα παιδιά του. Και μου έδωσε το παράδειγμα του μικρότερου 8χρονου γυιού του, μέσα από την περιγραφή του εκπαιδευτικού συστήματος της Βρετανίας. Δείτε παρακαλώ:
* Τον δέχθηκαν στο σχολείο αν και δεν γνώριζε ούτε μια αγγλική λέξη. Του έδωσαν μια,,, βεντάλια με εικόνες. Την άνοιγε και όταν έδειχνε το τηλέφωνο σήμαινε "θέλω να τηλεφωνησω", το νερό ¨διψάω" κ.ο.κ.
* Του εβαλαν ατομικά δάσκαλο αγγλικών. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ομιλεί καλύτερα από τα ελληνικά.
* Το Δημόσιο Σχολείο παρέχει πλήρη διατροφή με δικό του εστιατόρειο (προσωπικό, κουζίνα κ.α.)
* Στο Σχολείο γίνονται ΟΛΑ: Μουσική, αθλητισμός, εκδρομές στη φύση όπου το παιδί περιγράφει φυτά και πουλιά, επισκέψεις στα Μουσεία, ποίηση, φιλοσοφία, λογοτεχνία! Σε αυτή την ηλικία!
* Δεν υπάρχει βαθμολογία. Για κάθε μαθητή υπάρχει μια πλήρης έκθεση προς την οικογένεια, για την κοινωνική και ψυχολογική του συμπεριφορά, τις δεξιότητες του, τις ελλείψεις του.
* Η αριστεία είναι η βάση της εκπαιδευτικής προσπάθειας. Κάθε παιδί επιβραβεύεται αν διακριθει στο μαθημα, το θέατρο, τη μουσική, τον αθλητισμό τη σκέψη.
* Τώρα το καλοκαίρι, όλα τα 8χρονα αυτά παιδιά επιλέγουν έξι βιβλία από την Βιβλιοθήκη του Σχολείου. Τον Σεπτέμβριο θα αναλύσουν τα βαθύτερα νοήματα που εισέπραξαν. Το παιδί που εμβάνθυνε περισσότερο θα επιβραβευτεί.
* Δάσκαλοι και γονείς οργανώνουν πάνω από 20 εκδηλώσεις το χρόνο για την είσπραξη χρημάτων (π.χ. πώληση... κέικ!) ενώ υπάρχουν και χορηγίες με οποιοδήποτε ποσό. Το Σχολείο με τα χρήματα αυτά προσλαμβάνει εξειδικευμένους δασκάλους, ή οργανώνει επιμορφωτικές εκδρομές.
* Η ομάδα μπάσκετ του Λονδίνου Lions έχει την υποχρέωση να δέχεται τα παιδιά στο γήπεδο και οι αθλητές του να τους δείχνουν πως να παίζουν μπάσκετ.
Ο κατάλογος είναι μακρύς, δεν εχω χώρο να σας περιγράψω αυτό που μου είπε ο φίλος μου: Το παιδί του στο βρετανικό σχολείο όπου συνυπάρχουν αγκαλιασμένα παιδιά από την Ευρώπη, την Ασία την Αφρική, απέκτησε αυτοπεποίθηση, υψηλή συγκρότηση, αυτοεκτίμηση, κοινωνικότητα, αρχές και ένα πλούτο σκέψης πέραν της φαντασίας για 8χρονους.
"Έσωσα τα παιδιά μου" μου είπε με μια γαλήνια ηρεμία που στην Ελλάδα έχω χρόνια να δώ σε πρόσωπο φίλου μου.
Ωστόσο έχω και συνέχεια. Ναι, με σόκαραν οι πτυχές του έξοχου εκπαιδευτικού συστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου με αφορμή την εμπειρία τουΈλληνα φίλου μου που τόλμησε τυφλά να εγκαταλείψει την Ελλάδα και τελικά έσωσε την οικογένεια του, όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Ο ίδιος μου εξήγησε: "Μόλις εγκατασταθήκαμε στέλναμε παντού βιογραφικά ζητώντας δουλειά. Επί μήνες δεν δούλευε κανένα μέλος της οικογένειας όμως μια μέρα χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μας μια κοινωνική λειτουργός. "Έχετε δυο ανήλικα παιδιά οπότε δικαιούστε επιδόματα" μας είπε. Και σε μένα έδωσαν μια δωρέαν καρτα μετακίνησης με τα (ακριβά) μέσα μεταφοράς μέχρι το 2022!
Βρήκαμε δουλειές μέ βάση τα προσόντα μας. Όχι μέσω γνωστών, με πολιτικό μεσον και άλλα ελληνικά".
Πάλι δεν έχω τον χώρο να σας περιγράψω την εμπειρία ζωής που έζησε ο φίλος μου και που καταλήγει στη φράση: "Είμαι απόλυτα ήρεμος και ευτυχισμένος". (Είμαι ευτυχισμένος: Πολύ μεγάλη κουβέντα...).
Συζητώντας και παρατηρώντας βλέπω τρεις βασικές αιτίες που το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια χώρα από το μέλλον.
Η ΠΡΩΤΗ: Η κοινωνία λειτουργεί σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι παντού: Στο επιχειρείν, στην εκπαίδευση, στην καθημερινότητα, στην κοινωνική και κρατική μέριμνα, σε κάθε μα κάθε τομέα. Αυτό οφείλεται στους ανθρώπους που τιμούν αυτό που κάνουν.
Ο δάσκαλος, ο οδηγός λεωφορείου, ο οδοκαθαριστής, ο γιατρός, κάθε εργαζόμενος κάνει την δουλειά του με απόλυτο σεβασμό στους υπόλοιπους, γι αυτούς εργάζεται, όχι μόνο για τον εαυτό του. Εδώ ισχύει: Ο καταλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση (οι περισσότεροι κάνουν την δουλειά που αγαπούν).
Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Το πολιτικό σύστημα ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ στο καλοκουρδισμένο ρολόι. Όλα λειτουργούν είτε υπάρχει κυβέρνηση είτε όχι. Πολιτικοί τύπου Φάρατζ ή Τζόνσον είναι ακίνδυνοι στο να διαταράξουν την λειτουργία της χώρας που ειναι στα χέρια του καλού δασκάλου, του καλού αστυνομικού, του καλού υπαλλήλου. Αυτοί λειτουργούν το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ΤΡΙΤΗ: Η πολυπολιτισμικότητα. Στο Λονδίνο συνυπάρχουν ΑΡΜΟΝΙΚΑ όλες οι φυλές του πλανήτη (μέχρι και ο Δήμαρχος Πακιστανός είναι). Εκατοντάδες εθνικότητες και θρησκείες αλληλοσέβονται ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί "κουρδίζουν" το ρολόι της κανονικότητας, της μάθησης, της ευγένειας, της γνώσης.
Έφυγα από ένα Λονδίνο καθαρό, ήρεμο χωρίς ίχνος πρωτογονισμού από σπρέι και εικόνες παρακμής. Ξέρω, δεν είναι όλα ιδανικά όπως σας τα περιγράφω, όμως η κοινωνία τους προσπαθεί προς αυτή την κατεύθυνση και η επιτυχία τους είναι μεγάλη.
Γύρισα σε μια Ελλάδα όπου τον πρώτο λόγο δεν έχουν οι πολίτες με ρόλους προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Τον πρώτο λόγο έχουν οι πολιτικοί με ρόλους προσφοράς προς τους εαυτούς τους. Αυτό ζούμε από το 1981. Θα το συνεχίσουμε;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
