Ο κ. Τσίπρας υπερεκτιμημένος και πάντα χωρίς άποψη και σχέδιο, μπορεί να είναι αυτός που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα;

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι ένα υπερεκτιμημένο πολιτικό πρόσωπο που από ένα διαβολικό ΣΕΡΊ ΣΥΜΠΤΏΣΕΩΝ, απολαμβάνει την αίγλη ενός διεθνούς ηγέτη. Έτσι, ενώ ο κ. Τσίπρας είναι επικίνδυνα μέτριος, παρουσιάζεται ως δήθεν υπεράξιος, κάτι που βολέυει εντός και εκτός Ελλάδος.

Σε σύντομο χρόνο ο σημερινός υπερεκτιμημένος κ. Τσίπρας θα είναι ο μοναδικός υπεύθυνος των επερχόμενων δεινών που όλοι βλέπουν αλλά μόνο στον Τσίπρα αφήνουν την διαχείρισή τους. Αυτό είναι που "βολεύει" όλους όσους τον αφήνουν στην πρώτη θέση της εξουσίας. Δεν θα είναι συνυπεύθυνοι της καταστροφή που θα ζήσουμε, ενώ ίσως κληθούν στην μετά καταστροφή εποχή να αναλάβουν ρόλους.

ΕΝΑ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Όσοι γνωρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει το μέγεθος να πάρει την Ελλάδα στις πλάτες του και να την οδηγήσει με ασφάλεια σε ήρεμα νερά, διατυπώνουν ένα και μόνο ένα ερώτημα: Μπορεί κάποιος που η διαδρομή του στην εξουσία είναι γεμάτη από λάθη, παραλείψεις και απραξία να σώσει την χώρα στην δυσκολότερη περίοδό της μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο; Όχι δεν μπορεί, είναι δυστυχώς η απάντηση της λογικής και είναι ζήτημα σύντομου χρόνου να αποδειχθεί οριστικά.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΟΥ

Ο κ. Τσίπρας οφείλει την διαδρομή του στους... άλλους. Ο πρώτος ευεργέτης του ήταν ο κ. Φ. Κουβέλης. Τον Φεβρουάριο του 2012 η ΔΗΜΑΡ είχε ποσοστά 17%, αφού την είχε επιλέξει για πολιτική στέγη τα βαθύ ΠΑΣΟΚ που αποχωρούσε λόγω των μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα ελάμβανε τότε, μόλις 3,5%.

Χρειάστηκε μόνο μια καταστροφική δήλωση Κουβέλη για να εγκαταλείψει το βαθύ ΠΑΣΟΚ την ΔΗΜΑΡ και άμεσα να συσπειρωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αντιστρέφοντας τα ποσοστά (ένα μόλις μήνα μετά, τον Μάρτιο του 2012, είχε ο ΣΥΡΙΖΑ 17% και η ΔΗΜΑΡ 3,5%).

(Ο κ. Κουβέλης και ενώ 10 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήσαν έξω από τα γραφεία του κόμματος με αίτημα να ενταχθούν σε αυτό, δήλωσε ότι δεν θα δεχθεί "ούτε ένα πρόσωπο από το παλιό". Βουλευτές, στελέχη και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, έφυγαν τρέχοντας για τον ΣΥΡΙΖΑ).

Ο δεύτερος ευεργέτης του κ. Τσίπρα είναι φυσικά ο κ. Σαμαράς μετά του κ. Βενιζέλου. Το θεμελιώδες λάθος τους που έφερε τελικά τον κ. Τσίπρα στην πρωθυπουργία, ακόμα και σήμερα δεν το έχουν κατανοήσει. Ήταν οι ΔΙΩΓΜΟΙ των "πεσμένων" από την κρίση Ελλήνων, με κατασχέσεις ακόμα και ολίγων ευρώ λογαριασμών, με ποινικές διώξεις για χρέη από 5.000 ευρώ, με το αντισυνταγματικό και βάρβαρο αυτόφωρο των 20 μηνών, με ανήκουστες αυξήσεις στα δικαστικά παράβολα κ.ο.κ.

Η μισή Ελλάδα βίωνε ένα αδιανόητο ανθρωποκυνηγητό για χρέη που είχαν δημιουργηθεί από τρίτες αιτίες όχι από δόλο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν απέναντι στο δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου και αναγκαστικά ενίσχυσαν τον κ. Τσίπρα, ο οποίος ήδη υποσχόταν μισθούς 751 ευρώ, κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο και άλλα αρεστά.

Με την βοήθεια του Κουβέλη λοιπόν, έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με την βοήθεια του Σαμαρά έγινε πρωθυπουργός. (Ειδικά μετά τις ευρωεκλογές, ο πανικός της ήττας έφερε τον κ. Σαμαρά να εγκαταλείπει την οικονομική πολιτική που ήδη απέδιδε, έστω με θυσίες και περιθωριοποιημένο το 1/3 των Ελλήνων.- Αυτό μετακίνησε περισσότερους πολίτες στον επερχόμενο νικητή)

Σε αυτή τη περίοδο ο κ. Τσίπρας έκανε κάτι πέραν των ρητορικών κορώνων του; ΟΧΙ. Επί δυόμισι χρόνια στην αντιπολίτευση και παρά την άνεση χρόνου, ο κ. Τσίπρας δεν εκπόνησε κανένα σχέδιο για την διακυβέρνηση της χώρας, ούτε καν ένα δεύτερο σχέδιο για μια συντεταγμένη μετακίνηση προς την δραχμή. Ήταν η ΠΡΩΤΗ ΕΝΔΕΙΞΗ ότι είναι μέτριος. Ήθελε να πάρει την εξουσία από τα τηλεπαράθυρα, άρα και να κυβερνήσει από τα τηλεπαράθυρα.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΓΥΜΝΩΣΑΝ

Αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία, είχε έρθει η ώρα να ξεγυμνωθεί από τους ίδιους τους συντρόφους του, οι οποίοι με ευκολία του επέβαλαν πολιτικές και αποφάσεις, με τον ίδιο να παρασύρεται εύκολα, μη έχοντας ποτέ προσωπική άποψη.

Ο ΠΡΩΤΟΣ που τον ξεγύμνωσε ονομάζεται Βαρουφάκης. Εύκολα τον έπεισε να ακολουθήσει την πολιτική της ρήξης με τους εταίρους. Αποτέλεσμα η χώρα να υποστεί μια ανεπανόρθωτη βλάβη που δεν έχει προηγούμενο: Άδεια ταμεία, μη πληρωμή δόσεων σε ΔΝΤ και ΕΚΤ (πτώχευση) και το χειρότερο : ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ. Επί 5 μήνες η Ελλάδα δεν κυβερνήθηκε αφού παντα δεν υπήρχε σχέδιο, ενώ περίμεναν να... νικήσουν για να επιβάλλουν τους όρους τους και μετά ίσως να κυβερνήσουν.

Αυτή η περίοδος είναι η περίοδος των πρώτων μεγάλων ψεμάτων που ξεγυμνώνουν τον κ. Τσίπρα: Είναι λίγος.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ που τον ξεγυμνώνει είναι ο κ. Λαφαζάνης. Όχι μόνο τον παρασύρει και αυτός στην 5μηνη απραξία (και ο κ. Λαφαζάνης σε απραξία ήταν στο υπουργείο του, επί 5 μήνες δεν υπέγραψε τίποτε) αλλά του επιβάλλει και το δημοψήφισμα αν και είχε υπογράψει την συμφωνία Γιουνκερ. 

Αυτή είναι η δεύτερη καταστροφή: Κλείνουν οι τράπεζες, δεν υπάρχουν χρήματα να πληρωθούν ο συντάξεις, βυθίζεται ο τουρισμός και η ελληνική οικονομία και τέλος ο κ. Τσίπρας φέρνει στην Ελλάδα ένα μνημόνιο ντροπής που το καταγγέλλουν ακόμα και οι σοβαρές γερμανικές εφημερίδες με σκληρότατους χαρακτηρισμούς.

Ο ΤΡΙΤΟΣ που τον ξεγύμνωσε είναι φυσικά ο ίδιος του ο εαυτός. Τα ψεύδη Τσίπρα δεν έχουν προηγούμενο. Θα καταργούσε το μνημόνιο, θα εφάρμοζε την Θεσσαλονίκη, δεν θα έκανε δημοψήφισμα, δεν θα έκλεινε τις τράπεζες, η συμφωνία καθαρογραφόταν, έφτασε στο χαμηλό επίπεδο με διάγγελμα να πει ότι οι τράπεζες θα ανοίξουν σε 48 ώρες! Με ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ.

Στην παγκόσμια πολιτική κουλτούρα έχει επινοηθεί η γενικολογία αλλά και η φράση "ουδεν σχόλιον". Οι πολιτικοί προτιμούν να μην λένε τίποτε φλυαρώντας επί ώρα από το να πουν ένα ψέμα. Ο κ.Τσίπρας εγκαινίασε το αντίθετο: Δεν φλυαρεί, ψεύδεται, τι πειράζει;

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ

Η πολιτική είναι η τέχνη του ρεαλισμού. Ο πολιτικός προσπαθεί να πετύχει το μέγιστο αποτέλεσμα αξιοποιώντας μέσα στην πραγματικότητα που βιώνει, όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν. Ποια είναι σήμερα η πραγματικότητα; 

1. Ένα μνημόνιο που είναι αδύνατον να αποδώσει, η ελληνική κοινωνία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί.

2. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που αγάπησε τις καρέκλες της εξουσίας και πλέον χωρίζεται σε μνημονιακούς και απλά διαφωνούντες (που θέλουν να παραμείνουν στις θέσεις τους).

3. Ένας πρωθυπουργός που σύρεται και φέρεται χωρίς προσωπική πολιτική, χωρίς άποψη, χωρίς πυγμή να επιβληθεί και κυρίως χωρίς κανένα σχέδιο.

Η ζωή είναι σκληρή ιδιαίτερα στην πολιτική. Είναι ζήτημα ολίγων μηνών ο κ. Τσίπρας να αποβάλλει και το τελευταίο φύλλο συκής και να αποκαλυφθεί στα μάτια όλων πια (γιατί οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι πράγματι ηγέτης). Ίσως τότε, μέσα από την δεδομένη πια για την Ελλάδα, απόλυτη ανυπαρξία προσώπων και πολιτικών να δημιουργηθεί το νεο που θα διαδεχθεί την φαυλοκρατία της μεταπολίτευσης που ακόμα είναι εδώ και αυτήν πληρώνουμε.

Μέχρι τότε, ο κ. Τσίπρας είναι ικανός μόνο για το χειρότερο. Δυστυχώς.

              ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

(ΥΓ: Βλέποντας τον κ. Τσίπρα να ακούει τις εναντίον του επιθέσεις στο ευρωκοινοβούλιο ένοιωσα ένα κύμα τρυφερότητας γι αυτόν γιατί συνειδητοποιούσα την συντριβή των ιδεολογικών του "θέλω", με την πραγματικότητα, καθώς και το βάρος των ευθυνών που διαχειριζόταν σχεδόν μόνος του. Μακάρι το παραπάνω κείμενο που έγραψα να με διαψεύσει απόλυτα)