Οι 51 ημέρες φρικτής ελληνικής απόγνωσης

Μετά από 51 ημέρες στην Εντατική, μια 26χρονη, θύμα της φωτιάς στο Μάτι έχασε τη μάχη με την ζωή, ανεβάζοντας τις απώλειες στους 99 συνανθρώπους μας. Κανείς δεν στάθηκε σε μια αδιανόητη πτυχή αυτής της απώλειας παρά το γεγονός ότι η οικογένεια την περιέγραψε λεπτομερώς σε μήνυση και αγωγή που κατέθεσε.

Επί 51 ημέρες, οι συγγενείς της κοπέλας ζητούσαν απεγνωσμένα να την μεταφέρουν σε ειδικό Κέντρο Εγκαυματιών στις ΗΠΑ. Για να την μεταφέρουν έπρεπε να επανεκδοθεί το διαβατήριο της μιας και είχε καταστραφεί στην πυρκαγιά. Το διαβατήριο δεν εκδόθηκε ποτέ γιατί η 26χρονη έπρεπε να σηκωθεί από το κώμα στο οποίο βρισκόταν μονίμως και να πάει (!) στο Αστυνομικό Τμήμα να υπογράψει την σχετική αίτηση, όπως κάθε υγιής πολίτης.

Όταν η οικογένεια ενημέρωσε πως πρακτικά αυτό δεν το μπορούσε να γίνει γιατί ήταν σε καταστολή, οι φωστήρες του ελληνικού κράτους πρότειναν να υπογράψει ένα πληρεξούσιο (!) εξουσιοδοτώντας κάποιον άλλον, κάτι που φυσικά και πάλι ήταν αδύνατον λόγω της μόνιμης αδυναμίας της κοπέλας να έρθει σε επαφή με το περιβάλλον.

Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα του κόσμου θα είχε συμβεί το εξής: Ο νοσοκόμος θα ενημέρωνε τον γιατρό για την επιθυμία της οικογένειας να πάει η 26χρονη στις ΗΠΑ. Ο γιατρός τον Διευθυντή της Κλινικής, αυτός τον Διοικητή του Νοσοκομείου, ο οποίος θα ενημέρωνε το Υπουργείο Υγείας.

Το Υπουργείο Υγείας θα απευθυνόταν στο Υπουργείο Εξωτερικών και αμέσως θα δινόταν εντολή παράκαμψης της διαδικασίας και άμεσης έκδοσης του Διαβατηρίου. Όλο αυτό θα είχε διαρκέσει 10 ώρες. Την επόμενη του αιτήματος, η οικογένεια θα μπορούσε να μεταφέρει αεροπορικώς τον άνθρωπό της στο εξειδικευμένο Κέντρο των ΗΠΑ ελπίζοντας για κάτι καλύτερο.

Τι συνέβη εδώ; Μια Υπηρεσία ανεύθυνο-υπεύθυνων είχε κολλήσει στο γράμμα του νόμου και δεν ενημέρωνε κανέναν για το επείγον του ζητήματος. Οι δε αρμόδιοι πάνω από την Υπηρεσία, Διευθυντές, Διοικητές και Υπουργοί ζούσαν κανονικά τις δικές τους υπέροχες ζωές, που τους χαρίζει η εξουσία, αγνοώντας πάντως ότι χάνεται η ζωή ενός νέου ανθρώπου. 

Η κοπέλα χάθηκε 51 ημέρες μετά. Μπορεί αυτή η απώλεια να διορθώσει τα πράγματα; Τώρα που όλα αυτά έγιναν γνωστά κινήθηκε κάποια διαδικασία ώστε την ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ να μπορεί να εκδοθεί διαβατήριο; Όχι βέβαια. Στην χώρα του ωχαδερφισμού όπου έτσι κι αλλιώς πάντα φταίνε οι άλλοι, γιατί να ασχοληθεί κανείς τους;

                                  ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ