Μια κοινωνία χωρίς πρότυπα όπως η ελληνική, μπορεί να έχει μέλλον;

Ας υποθέσουμε ότι έχετε στα χέρι σας ένα τηλεκοντρόλ με το οποίο μπορείτε γρήγορα να βλέπετε οτιδήποτε στην καθημερινότητα της χώρας: Πολιτικούς, πολίτες, εκδηλώσεις, τηλεοπτικά προγράμματα, συμβάντα, κυριολεκτικά οτιδήποτε. Τι θα διαπιστώστε; Μια αδιανόητη σε έκταση απέραντη ερημοποίηση, πνευματική και ηθική.

Η ελληνική κοινωνία δεν έχει πρότυπα, συνεπώς μοιάζει με ένα καρυδότσουφλο στον ωκεανό. Πορεύεται "όπου φυσάει ο άνεμος". Και χωρίς πρότυπα είναι σαφές ότι δεν υπάρχει ο σωστός δρόμος προς το μέλλον για καμία κοινωνία.

Δείτε τα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων επιλέγονται πρόσωπα για να δικαιολογήσουν το κομματικό αφήγημα και τίποτε περισσότερο. Βάζουν πρόσωπα μπροστά γιατί δεν υπάρχει ίχνος σχεδίου ή απόψεων πίσω από αυτά.

Δείτε τα δημόσια πρόσωπα. Ούτε ένας τους, δεν φαντάζει στα μάτια κάποιου νέου σαν ένα παράδειγμα προς μίμηση. Και μιλώ για καλλιτέχνες, , πνευματικούς ανθρώπους, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, αθλητές, φυσικά πολιτικούς. Επιλέξτε τους "κορυφαίους" κάθε δραστηριότητας, κανένας τους δεν είναι άξιος να θεωρηθεί πρότυπο και να επηρεάσει έναν νέο άνθρωπο.

Η εξήγηση για αυτή την κατάντια είναι απλή. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα απόλυτο κενό ηθικής στην δημόσια ζωή. Τίποτα δεν αξιολογείται, τα πάντα είναι τυχάρπαστα, διεφθαρμένα, πρόχειρα, μέσα από έναν φοβερό ατομικισμό όπου κάθε ένας με οποιονδήποτε τρόπο ακόμα και σε βάρος των υπολοίπων φροντίζει την πάρτη του, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Αυτός ο βούρκος είναι έργο των πολιτικών. Αυτοί πρώτοι μας δείχνουν πως η αμορφωσιά και η τεμπελιά μπορούν να επιβραβευτούν, πως το ψέμα είναι καλύτερο από την αλήθεια, πως η ανικανότητα δεν είναι πρόβλημα, πως το χυδαίο είναι άποψη και όχι ύβρις, πως το τίποτα έχει περιεχόμενο.

Όμως, τώρα που το σκέφτομαι μπορεί και να κάνω λάθος. Έχουμε πρότυπα στην Ελλάδα και είναι οι άχρηστοι πολιτικοί. Αυτοί είναι οι "επιτυχημένοι" στην Ελλάδα του βούρκου και εμείς οι αποτυχημένοι παλεύουμε να τους μοιάσουμε. Νομίζω ότι εκεί έχουμε φτάσει. Αυτός είναι ο πάτος μας.

                                       ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ