Δυο Συνταγματικές αλλαγές που δεν θέλουν καν να συζητήσουν

Για πέμπτο χρόνο η Ελλάδα πολιτικά είναι ένα απέραντο αμφιθέατρο. Στη Βουλή, στα τηλεοπτικά πάνελ, στις δημόσιες συζητήσεις, η αντιπαράθεση είναι λεκτική και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την όποια πραγματικότητα κάθε φορά. Χάος ανάμεσα στο λόγο και την πράξη.

Εννοείται ότι αφού είμαστε σε αμφιθέατρο δεν υπάρχει καμία συνεννόηση με κανέναν, στόχος είναι "να τους την φέρουμε" και μετά να πάμε για μπύρες να γελάμε σε βαρος τους.

Σε ένα τέτοιο αμφιθέατρο δεν υπήρξε λοιπόν καμία απολύτως προετοιμασία στην συζήτηση για τις αλλαγές στο Σύνταγμα. Η κυβέρνηση έφτιαξε κάτι επιτροπές αναρμοδίων οι οποίες έδωσαν κάτι πορίσματα που τα πέταξαν στα σκουπίδια (ουδείς θυμάται τι έλεγαν). 

Μετά άρχισαν τα λογίδρια στο αμφιθέατρο της Βουλής - πριν πάμε για μπύρες ή και για γκαζόζες - και στο τέλος θα έχουμε ασήμαντες παρεμβάσεις στο Σύνταγμα που κανέναν δεν θα ενδιαφέρουν.

Αν θέλαμε αλλαγές στο Σύνταγμα υπάρχουν ΔΥΟ κορυφαίες παρεμβάσεις που θα έπρεπε να γίνουν αλλά κανείς δεν μιλά για αυτές: 

Η ΠΡΩΤΗ: Να περιοριστούν οι αδιανόητες υπερεξουσίες του εκάστοτε πρωθυπουργού. Πρόκειται για σκανδαλώδεις δυνατότητες που μόνο ο Καντάφι είχε και τις πήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου για τον εαυτό του το 1986. Ένας ανεξέλεγκτος πρωθυπουργός που τίποτε δεν τον σταματά σε ότι και να αποφασίζει. Προσφάτως απέκτησε τέτοιες υπερξουσίες ο Ερντογάν αλλάζοντας το Σύνταγμα της χώρας του και τον επέκριναν...

Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Να απαγορεύει το Σύνταγμα τον υπερδανεισμό της χώρας. Ο Κ. Καραμανλής έφτασε στο σημείο να πάρει δάνεια 45 εκατ. ευρώ σε ένα χρόνο (είναι αυτός που βούλιαξε τη χώρα και την πήγε στα μνημόνια). Όταν η χώρα φτάνει στα όρια δανεισμού λοιπόν, να πρέπει να περικόπτει δαπάνες.

Ποιος να νοιαστεί γι αυτά; Στα αμφιθέατρα σημασία έχει να τους νικάμε με τα λόγια. Έξω στην αληθινή ζωή άλλοι έχουν την ευθύνη.

                                    ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ