Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2018. Σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν υπάρχει πια κανενας έφηβος που να έχει γεννηθεί τον 20ο αιώνα, ΟΛΟΙ είναι παιδιά του 21ου. Πρόκειται για νέους που ειδικά στην Ελλάδα δεν γνώρισαν τη δραχμή, δεν έμαθαν ότι στα δικά μας εφηβικά χρόνια δεν είχαμε διαδίκτυο, ούτε κινητό τηλέφωνο, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι υπήρχαν σπίτια χωρίς νερό (έφερνες από την βρύση).
Είναι μια ολόκληρη γενιά που θέλει δεν θέλει κοιτά μόνο προς το μέλλον γιατί η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, το πλήθος των πληροφοριών για το αύριο που έρχεται, η δίψα για δημιουργία, δεν τους επιτρέπει να κοιτούν προς τα πίσω. Για αυτούς ο 20ος αιώνας είναι ότι ήταν για εμάς ο 19ος, δηλαδή κάτι εντελώς ξένο, άγνωστο που δεν τους αφορά καθόλου.
Σε αυτήν τη νέα κοινωνία λοιπόν, που ελπίζει κανείς πως θα μπορέσει να διορθώσει τις πληγές και τις παθογένειες που μας άφησε ο 20ος αιώνας, υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να συντηρήσουν έναν αδιανόητο σκοταδισμό και να φέρουν αυτή την γενιά πίσω στις ημέρες της πίκρας και της θλίψης.
Είναι αυτοί που μιλούν ακόμη για τον... εμφύλιο, που χωρίζουν τους ανθρώπους στους... εαυτούς τους και μιάσματα, που χαρακτηρίζουν φασιστες όσους διαφωνούν μαζί τους, είναι οι ίδιοι που προσλαμβάνουν τις οικογένειες τους σε αργόσχολες και άχρηστες θέσεις και στέλνουν στο εξωτερικό τους ικανούς. Αυτοί που παροπλίζουν ταλαντούχους και έμπειρους ανθρώπους σε νοσοκομεία, ΕΡΤ, Δημόσιο, Υπουργεία, παντού για να τοποθετούν υποταγμένους κομματικούς και ελεγχόμενους.
Το ιδεολογικό στρατηγείο αυτής της πνευματικής καθυστέρησης είναι στα υπόγεια του Μαξίμου όπου άνθρωποι ξεχασμένοι στους εμφύλιους, τις κομματικές προδοσίες και το βίαιο αστυνομικό κράτος, διαπιστώνουν ότι χωρίς αυτό το πεθαμένο οριστικά παρελθόν, δεν μπορούν να λειτουργήσουν, δεν έχει νόημα η ίδια τους η ζωή.
Με όπλα έναν ψευδεπίγραφο κοινωνικό διαχωρισμό που δεν υπάρχει πια, συστηματική υπονόμευση κάθε άλλης φωνής και ψεύδη, ψεύδη ψεύδη, προσπαθούν να αναστήσουν μια κοινωνία Φραγκεστάιν αδιαφορώντας για τις συνέπειες και για την χώρα και για την ελληνική κοινωνία.
Όμως, όπως είπαμε, σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένας έφηβος από τον 20ο αιώνα. Ξέρετε πόσο μάταιο είναι να προσπαθεί κανείς να πείσει αυτή τη νέα γενιά του 21ου αιώνα ότι ο απέναντί του είναι "εχθρός" μόνο και μόνο επείδή μπορεί να ψηφίζει η οικογένειά του άλλο κόμμα; Ματαιοπονούν στα υπόγεια του Μαξίμου... Ματαιοπονούν βλακωδώς και σκορπίζουν θλίψη για το κατάντημά τους.
(Σκληρή λέξη το "κατάντημα" το ξέρω αλλά δεν μπόρεσα να βρω άλλη).
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
