Γιατί δεν ανησυχούν για τους άλλους! (Πρώτα οι εαυτοί τους)

Χρειάζεται πολύ προσοχή, αρκετό χρόνο και βαθιά ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς γιατί οι Έλληνες πολιτικοί καταστρέφουν την χώρα χωρίς να αγωνιούν για την τύχη της.

Είναι πράγματι ένα μείζον ερώτημα: Γιατί δεν ανησυχούν για την πολύμηνη καθυστέρηση της αξιολόγησης, γιατί δεν ανησυχούν για την οκτάχρονη (μόνιμη) ύφεση, γιατί δεν ανησυχούν για τον αυξανόμενο θυμό και την βία στην κοινωνία, γιατί δεν ανησυχούν για το ότι ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν που πάμε;

Νομίζω ότι δεν ανησυχούν για τίποτε, επειδή η χώρα είναι υπό επιτροπεία. Ότι και να γίνει θα τρέξουν να την σώσουν οι "κακοί" ξένοι. Αν ξεμείνουμε από χρήματα θα μας δανείσουν με ένα ακόμη μνημόνιο που δεν θα τηρήσουμε. Αν υπάρξει εθνική εμπλοκή θα επέμβουν για να αποτρέψουν μια επιθετική εισβολή (είμαστε Ευρώπη διάολε!).

Νομίζω επίσης ότι έχουν εμπιστοσύνη στο κουράγιο και την εφευρετικότητα του Έλληνα. Αν τον υπερφορολογήσουν δεν πειράζει, αυτός ξέρει να κλέψει, θα τα βρεί. Αν δεν τον προσλάβουν πάλι δεν πειράζει θα μεταναστεύσει ή θα τον ζει η σύνταξη της μητέρας του.

Έτσι εξηγείται γιατί δεν ενδιαφέρονται οι πολιτικοί για την κατάρρευση όλων των οικονομικών δεικτών, γιατί δεν ιδρώνει το αυτί τους για τα αίσχη με τις προσλήψεις απαίδευτων και αγράμματων κομματικών τους σαν συμβούλων, γιατί τακτοποιούν μόνο τα τους κομματικού τους οίκου και έχουν αφήσει στο έλεος της κρίσης κάθε άλλον.

Έτσι εξηγείται γιατί ο πρωτοφανής καθημερινός διασυρμός τους - να ψεύδονται ασύστολα και σε λίγες ώρες να εξευτελίζονται - τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Είναι το τίμημα που πρέπει να "πληρωθεί" για να κρατηθούν στην εξουσία. Άλλωστε δεν ξέρουν και να κυβερνήσουν, τι άλλο να κάνουν εκτός από το να ψέυδονται;

Δεν αναφέρομαι μόνο στη σημερινή κυβέρνηση αλλά σε ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις του πρόσφατου παρελθόντος, κάποιες μάλιστα απέτυχαν τραγικά ενώ η οικονομία της χώρας ήταν δυνατή (αλλά την καταλήστευαν).

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η Ελλάδα είναι σταθερά στον αυτόματο πιλότο των... ξένων. Εν Ελλάδι δεν υπάρχουν πολιτικοί από τους οποίους να περιμένεις κάτι.

                     ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ