Να γιατί η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ με όσα δήλωσε για τον "πολακισμό", είναι μια φωτεινή εξαίρεση. Είπε επί λέξη: "Δεν ξέρω πολλά πράγματα για τα πολιτικά του κυρίου Πολάκη. Αλλά ξέρω ότι χρησιμοποιεί ένα λεξιλόγιο το οποίο είναι απαράδεκτο. Λοιπόν, γι αυτό το απαράδεκτο λεξιλόγιο, το οποίο έχει αρχίσει και εγκαθίσταται πια μέσα στο κοινοβούλιο το ελληνικό, σχεδόν καθημερινά, θεωρώ ότι πραγματικά υπάρχουν Πολάκηδες. Έδωσε αυτός αν θέλετε την αρχή για ένα φαινόμενο το οποίο θεωρώ φαινόμενο κατάπτωσης.
Δυστυχώς στο ελληνικό κοινοβούλιο υπάρχει αυτή τη στιγμή μια τάση χρησιμοποίησης γλώσσας και λεξιλογίου τα οποία είναι απαράδεκτα για ευγενείς και καθωσπρέπει συνετούς, συνεπείς δημοκρατικούς ανθρώπους. Αυτό δυστυχώς έχει αρχίσει από έναν κύριο ο οποίος λέγεται Πολάκης, γι αυτό κι εγώ μίλησα για Πολακισμό. Και φαίνεται ότι έχει και μιμητές. Λοιπόν, αυτό το θεωρώ δυστυχώς, παρακμή".
Και η κυρία Αρβελέρ καταλήγει: "... Δεν έχω ψηφίσει ούτε μια φορά στην Ελλάδα, δεν έχω πάρει ούτε μια δραχμή από το ελληνικό Δημόσιο, ζω χάρη σε ό,τι έχω δημιουργήσει στη Γαλλία".
Πραγματικά αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε στη χώρα αν μιλούσαν έντονα ΟΛΟΙ οι πνευματικοί άνθρωποι και αν το σύνολο του σοβαρού τύπου προωθούσε τις θέσεις τους. Μπορεί να είχαμε μια άλλη κοινωνία με τον πολακισμό στο περιθώριο της γραφικότητας.
Α.Χ.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
