"Από την ώρα που μπήκαμε στην κρίση χρέους και στο Μνημόνιο άρχισαν τα ψέματα. Το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, αρνήθηκε να πάρει πάνω του την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις.
Πώς να το κάνει άλλωστε; Μεταρρύθμιση στο μυαλό ενός σύγχρονου Ελληνα πολιτικού, σημαίνει κόβω τις σχέσεις κράτους και πελατών μου, σημαίνει ότι αναθέτω το μάνατζμεντ σε επαγγελματίες και όχι σε τυχάρπαστους αποτυχημένους πολιτευτές, σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω ρουσφέτια και να σπαταλάω δημόσιο χρήμα..."
"... Το πολιτικό σύστημα απεμπόλησε την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων και τα έριξε όλα στο Μνημόνιο, στην τρόικα και το... κακό συναπάντημα. Οι πολίτες μίσησαν την τρόικα και το Μνημόνιο γιατί έβλεπαν τους μισθούς και τις συντάξεις να πετσοκόβονται και τους φόρους να εκτινάσσονται..."
"... Αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα βρέθηκε η εύκολη λύση της μείωσης του εργατικού κόστους. Ελα όμως που αυτή δεν μεταφράσθηκε σε εξαγωγές και πραγματική παραγωγή, γιατί το σύστημα, με λίγες εξαιρέσεις, είναι στημένο με τρόπο που να πολεμάει την παραγωγή και την επιχειρηματικότητα!"
"... Πώς θα φύγουμε από το σημερινό αδιέξοδο; Αυτό θα συμβεί μόνο όταν σχηματισθεί μία κρίσιμη μάζα Ελλήνων πολιτών που θα στηρίξουν μια γενναία μεταρρύθμιση, μια σαρωτική μεταρρύθμιση σαν και αυτές που γνωρίζει ο τόπος κάθε 40-50 χρόνια..."
"... Το παλιό πεθαίνει αλλά το καινούργιο αργεί πολύ να γεννηθεί".
(Από άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην "Καθημερινή").
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
